رستاخیزاشک

گریه را پیمانه کن،ازچشمه ات لبریز باش
ابرشو، رعدی بزن ،بردامنت یکریز باش

دانه ی در خاک تا باران نبارد ،مرده است
صوراسرافیلِ اَشکت را تو رستاخیز باش

تا شبی گریان نشد، صبحی دگرخندان نشد
صبحِ دل ازداغ شب،خورشیدِمِهرانگیزباش

شاخ و برگ این درخت عمرتو خشکیده است
برگریزان کن تودل را،فصل چون پاییزباش

هرستاره قطره ی اشکیست بر دامان شب
یا ستاره باش، یا چون شبنمِ شبخیز باش

بازمین،با آسمان،باشب،ستاره،کوه و دشت
دم به دم، لحظه به لحظه، یارمِهرانگیزباش

قاسم یوسفی ذوالفنون