نقش چین در خنثی‌سازی تحریم‌های آمریکا علیه ایران

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ خنثی‌سازی تحریم ها تنها به وسیله بازتعریف نقش ایران در نظم آینده امکان‌پذیر است. در جهانی بدون قطب پدیده‌هایی نظیر تحریم، پلتفرم‌های مالی و بانکی، زنجیره‌های ارزش جهانی و منطقه‌ای و... شکلی متفاوت از شرایط فعلی خواهند داشت، به طوری که قدرت بلوک غرب برای اعمال تحریم کاهش می‌یابد و همین موضوع بازتعریف نقش در عرصه بین‌الملل را برای ایران در دسترس کرده است.

دنیای فعلی آبستن حوادث و رویدادهای متعددی است. تا چند سال پیش سخن گفتن از خنثی‌سازی تحریم به وسیله بازتعریف نقش ایران دور از ذهن به نظر می‌آمد، اما رویدادهایی نظیر تقابل فزاینده اقتصادی چین و آمریکا و همچنین جنگ اوکراین تأیید‌کننده شکل‌گیری جهانی جدید است.

در این راستا جمهوری اسلامی ایران با امکانات و ظرفیت های خود ازجمله پیوستن به بلوک های اقتصادی شرقی و باز گذاشتن دروازه های خود به روی محصولات دیگر کشورها که می تواند میان تولیدات داخلی و محصولات خارجی رقابت ایجاد کند، علاوه بر شراکت با چین و روسیه به تقویت اقتصاد داخلی زخم خورده از تحریم های یکجانبه آمریکا و غرب بیندیشد.

وزیر صنعت، معدن و تجارت در روزهای نخستین آبان‌ماه از احتمال صدور مجوز برای رفع ممنوعیت واردات لوازم‌خانگی خبر داد و اعلام کرد، با هدف رقابت‌‌‌پذیر کردن کالاهای ایرانی، با رعایت تعرفه‌‌‌های مناسب ارائه مجوز برای واردات لوازم‌خانگی انجام خواهد شد.

وی افزود: باید به سمتی حرکت کرد که در عین رقابت‌‌‌پذیر کردن صنایع، فرصت انتخاب را برای مردم فراهم کرد؛ به همین دلیل نباید صرفاً به لوازم‌خانگی انحصاری نگاه کرد و این صنعت رقابت‌‌‌پذیر است.

موشک‌های اعطایی چین به ایران به کشورمان قدرت بازدارندگی داد و اکنون که زمان سختی و تحریم است، باید از کمک‌ها و همکاری‌های پکن بهره برد

علی محمد سابقی، رایزن فرهنگی سابق ایران در چین درباره لزوم توسعه همکاری های ایران و چین به خبرنگار «راهبرد معاصر» گفت: اقتصاد چین بسیار گسترده است و باید از ظرفیت‌های این کشور در راستای توسعه صنایع و اقتصاد کشورمان بهره گرفت. سال ۱۳۵۷ و پس از پیروزی انقلاب اسلامی مصادف بود با دوران اصلاحات اقتصادی چین و در همان زمان برآورد شده بود کل مبادلات تجاری ایران و چین ۱۶۰ میلیارد دلار باشد، ولی اکنون مبادلات تجاری چین با دنیا ۴.۵ تریلیون دلار است و ایران باید از این فرصت نهایت بهره‌برداری را انجام دهد.

وی افزود: در زمان جنگ تحمیلی اگر همکاری و کمک چین نبود و به ایران تسلیحات نمی‌دادند، عراق هر روز شهرهایمان را موشک باران می‌کرد. در واقع موشک‌های اعطایی چین به ایران به کشورمان قدرت بازدارندگی داد و اکنون که زمان سختی و تحریم است، باید از کمک‌ها و همکاری‌های پکن بهره برد.

رایزن فرهنگی سابق ایران در چین عنوان کرد: در حالی که به دلیل تحریم های فزاینده آمریکا و غرب کمتر کشوری حاضر به تعامل اقتصادی با ایران بود، چین دروازه‌های صنایع خود را به روی ایران گشود و هرجا تحریم بود با کمک ایران آن را دور زده است. ایران اگر در زمان صلح و راحتی از اروپا و جاهای دیگر نیازهای خود را تأمین می‌کند، حتماً کمک‌های چین را در زمان سختی فراموش نخواهد کرد.

سابقی درباره بهره گیری ایران از تجربیات پکن در حوزه های مختلف گفت: باید از تجربه چین استفاده کرد. آنها ۵۴ میلیون تبعه در سایر کشورها دارند و نخستین کسانی که آمدند و در این کشور سرمایه‌گذاری کردند، همین اتباع بودند. آنها وقتی به کشورشان بازگشتند و زمینه سرمایه‌گذاری را فراهم دیدند، سایر اتباع را به چین جذب کردند. جمهوری اسلامی ایران نیز چنین ظرفیتی دارد و می‌تواند از سرمایه فراوان ایرانی‌های ساکن کشورهای دیگر بهره‌برداری کند.

وی تصریح کرد: ایران و چین داشته‌های مشترک فراوانی دارند و باید راهبردهای مشترک را به یکدیگر در ابعاد سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ... گره بزنند. می‌توان از تجربیات این کشور سود جست؛ یکی از تجربیات پکن که می‌تواند در ایران استفاده شود، بها دادن به بخش خصوصی است. باید در ایران به بخش خصوصی اعتماد کرد و فرصت داد تا نقش‌های متفاوتی بازی کنند.

سابقی گفت: بخش خصوصی می‌تواند وارد عرصه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی شود و حتی می‌تواند در حوزه‌های مختلف از بخش دولتی موفق‌تر عمل کند. چین در زمینه هوش مصنوعی یکی از داعیه‌داران جهان و در حال فراهم کردن و زمینه تبدیل شدن به قدرتی جهانی هستند.

می‌توان از تجربیات این کشور سود جست؛ یکی از تجربیات پکن که می‌تواند در ایران استفاده شود، بها دادن به بخش خصوصی است

رایزن فرهنگی سابق ایران در چین تأکید کرد: چینی‌ها سال جاری میلادی یکصد هزار مقاله علمی در دنیا منتشر کردند که همه آنها در این کشور عملیاتی شده است. ایران باید از این تجربه بهره بگیرد و از ظرفیت مقاله‌های علمی برای توسعه اقتصادی و علمی کشور استفاده شود. چه فایده دارد وقتی دنیا از مقالات علمی دانشمندان و پژوهشگران ایرانی استفاده می‌کند، ولی در داخل کشور این مقالات عملیاتی و اجرایی نمی‌شوند؟