با دست خودت فرزندت را باجگیر نکن

به گزارش مشرق، برای انجام تکالیفش بی‌حوصله‌ترین است ودنبال بهانه. روزهای اول مدرسه غرغرهایش را به جان می‌خریدم! باخودم می‌گفتم کمی طول می‌کشد تا عادت کند.‌ وقتی به او می‌گفتم کتاب هایت را بیاور تا تکالیفت را انجام دهی جوابش این بود : «من خسته‌ام حال ندارم تکالیفم را انجام بدهم! صبح تو مدرسه اون همه درس خوندم دیگه توخونه باید استراحت کنم!» با خودم گفتم اگر برای انجام تکالیفش جایزه‌ای در نظر بگیرم حتما مشتاق خواندن و نوشتن می‌شود. ماجرا اوایل هم خیلی خوب پیش می‌رفت، حتی بدون اینکه من بخواهم تمریناتش را مرتب انجام می‌داد. تا اینکه برنامه‌اش منظم شد و دیگر جایزه تشویقی برایش نگرفتم. دوباره بی‌نظمی‌ها و چه کنم چه کنم‌های من شروع شد!

این موضوع شاید برای خیلی از خانواده ها مسئله باشد.‌ در این گفت وگو قرار است «مریم عباسی مدرس، نویسنده ومشاور خانواده» راهکارهای تربیتی صحیح و هدفمند درباره مسئولیت‌پذیر شدن فرزندان در انجام تکالیف را برایمان بگویند.

*گاهی تشویق گاهی تنبیه!

برای اینکه فرزندان‌مان تکالیفشان را به موقع انجام دهند نیاز است که برایشان جایزه در نظربگیریم؟ آیا این روش باعث باجگیر شدن آن‌ها نمی‌شود؟

مطمئناً ما دوست نداریم که بچه‌های ما باجگیر شوند. وقتی که فرزندان ما بدون اینکه علت انجام یک فعالیت را بدانند وفقط برای رسیدن به جایزه یا فرار از تنبیه کاری را انجام دهند تبدیل به یک ربات دستوری خواهند شد که برای انجام هر کاری، پاداش می‌خواهند! البته ناگفته نماند اگر جایزه و تنبیه نباشد بچه‌ها هم کاری را انجام نمی‌دهند.

این روش شاید در کوتاه مدت پاسخ خوبی باشد و ما را به خواسته‌مان برساند اما خیلی زود فرزند ما با دریافت جایزه، فعالیت مورد نظر ما را ترک خواهد کرد وعادت مثبتی در او ایجاد نمی‌شود.

حقیقت این است که ما می‌خواهیم فرزندانمان را طوری تربیت کنیم که حتی اگر خودمان هم کنارشان حضور نداشتیم آن‌ها کار درست را انتخاب کنند بدون پاداش و یا ترس از تنبیه!

*دنیای فرزندت را بشناس!

حالا چطور این کار را انجام دهیم؟ ابتدا باید با فرزندانمان گفت و گو کنیم. این مسأله خیلی مهم است که اصول گفتگو را بدانیم تا بتوانیم نتیجه بگیریم اولین اصل گفتگو، شناخت طرف مقابل است. .

پس ما باید در گام اول با دنیای فکری فرزندانمان آشنا شویم و بدانیم آن‌ها چگونه فکر می‌کنند و چگونه به پذیرش یک عادت ضروری ولو سخت می‌رسند.

یکی از ساده‌ترین و مستقیم‌ترین راه‌ها برای شناخت دنیای فکری فرزندانمان دقت به تفاوت‌های شخصیتی آن‌هاست. باید این نکته را در نظر گرفت که فرزندان ما حتی اگر در یک خانواده هم باشند با هم متفاوت هستند، و ما نمی‌توانیم از یک روش به طور مثال منظم کردن آن‌ها در انجام تکالیف استفاده کنیم.

پس شناخت شخصیت فرزندمان به ما کمک می‌کند تا بتوانیم با توجه به علایق و ویژگی‌های شخصیتی او، برنامه‌ریزی دقیق‌تر و درست‌تری داشته باشیم.

*یک فاکتور مهم ایجاد انگیزه است

گام دوم ایجاد انگیزه است. گاهی ما با این جملات از سوی والدین مواجه می‌شویم «اگر درس‌هایت را بخوانی در آینده فرد موفقی خواهی شد!» اما باید بدانیم این جمله در دنیای فکری بچه‌ها هیچ جایی ندارد.

ایجاد کنجکاوی و یا کاربردی کردن مطالب درسی در زندگی واقعی انگیزه‌های قابل درک‌تری برای بچه‌ها هستند، که شوق درس خواندن را در آن‌ها شکوفا میکنند.

*دو اهرم مهم در ایجاد انضباط اجتماعی را یادشان دهید

در سومین گام توصیه می‌شود در دنیای تربیتی خانواده، دو مسئله قانون‌پذیری و مسئولیت‌پذیری را برای فرزندانمان ایجاد کنیم تا آن‌ها با استفاده از این دو اهرم انضباط اجتماعی را یاد بگیرند.

و بدانند گاهی بعضی کارها را دوست نداریم اما باید مسئولیت انجام آن را به عهده بگیریم تا رشد کنیم. و این فقط با تمرین و حس خوب و تشویق برای بچه‌ها در بستر زندگی ایجاد می‌شود.

*تشویق درست و اصولی فراموش نشود

گام چهارم تشویق درست و اصولی ویژگی‌های مثبت بچه هاست.

یادمان باشد همیشه بچه‌ها را با خودشان مقایسه کنیم تا رشد کنند.

اگر امروز نسبت به یک ماه قبل دست خط بهتری دارد این را ببینیم و تشویقش کنیم. اگر امروز مسأله‌های ریاضی را با سرعت بیشتری حل می‌کند از دید ما غافل نشود، جزیی و واقعی تشویق کنیم تا کم کم اثرش را ببینیم.

موضوعاتی که گفته شد چهار اصل برای مستقل شدن فرزندانمان درانجام تکالیف مدرسه است که مدرسه را تبدیل به بستری برای شکوفایی و تقویت مهارت‌های مهم زندگی برای والدین می‌کند.

مهارت‌هایی مثل مسئولیت پذیری، نظم، برنامه ریزی، هدف داشتن و اعتماد به نفس

اگر والدین علاقمند باشند که ریشه‌ای‌تر این موضوع را دنبال کنند و به نتیجه برسند می‌توانند کتاب فرزند مستقل را که ویژه همین موضوع به قلم در آمده است را تهیه نمایند.