کارگردان نمایش ط: ما مزد دل مان را در جشنواره تئاتر فجر گرفتیم

به گزارش رکنا، در مراسم اختتامیه چهل‌ و دومین جشنواره بین‌ المللی تئاتر فجر بخش های مختلف و عوامل اجرایی هر نمایش جوایزی را کسب کردند. جایزه کارگردانی این دوره جشنواره تئاتر فجر به کارگردان نمایش ط تعلق گرفت که همین امر بهانه ما بود تا با مجید رحمتی کارگردان نمایش ط مصاحبه ای را ترتیب دهیم؛ با ما تا پایان این مطلب همراه باشید.

لطفا در ابتدای مصاحبه خودتان را برای خوانندگان رکنا بیشتر معرفی کنید.

من مجید رحمتی هستم متولد مرداد ماه 1356 در شهرستان اراک. تحصیلاتم کارشناسی نمایش گرایش بازیگری است از دانشگاه آزاد اسلامی.

از استارت فعالیت های هنری تان برایمان بگویید.

من از سن 8، 7 سالگی جزو دار و دسته شبیه خوانی یا همان تعزیه خوانی بودم در روستای اطراف اراک به نام کرهرود و بعدها کم کم با تئاتر مدرسه و دبیرستان و تئاتر دانشجویی آشنا شدم و سعی کردم که حرفه تئاتر و بازیگری را از طریق علمی و دانشگاه دنبال کنم.

کاری را با نام ط در جشنواره فجر داشتید؛ رمز این نام در چیست؟

علامت ط که در حروف فارسی وجود دارد؛ البته در نمایش ما مخفف اسم یکی از قهرمان های 15 خرداد سال 1342 است به نام طیب حاج رضایی که بنا به دلایلی در تظاهرات 15 خرداد مردم تهران عکس های آیت الله خمینی را جلوی مراسم عزاداری ایشان می زنند و طبق کینه ای که سرهنگ نصیری با ایشان می کند موجب دستگیری حاج رضایی می شود و در صبح 11 آبان همان سال هم تیرباران می شود که بعدها به او لقب حر انقلاب را هم دادند.

خوشبختانه تئاتر شما در جشنواره درخشید و جواد یحیوی، چهره سرشناس تلویزیون در اجرا و هنر بازیگری تئاتر برنده شد. حس و حال تان از این رویداد چیست؟

خب هر کارگردانی وقتی کارش در جشنواره مورد استقبال قرار می گیرد حالا چه از دید مخاطبان و چه از دید داورها مورد توجه و اقبال قرار می گیرد و در بخش های مختلفی که نمایش ما کاندید شد نویسندگی، کارگردانی، بازیگری زن خانم الهه شه پرست، بازیگری مرد سیدجواد یحیوی، بازیگری نوجوان آبتین رحمتی که پسر خودم بود، آرش موسوی آهنگساز و رضا خضرایی نورپرداز، ولی واقعا جایزه سیدجواد یحیوی یک جور دیگر در جشنواره به من چسبید. ما اوایل فکر می کردیم شاید با توجه به اینکه آقای یحیوی در این نمایش نقش مکمل را بازی می کرد تقدیر یا دیپلم افتخار بگیرد ولی خوشبختانه قصه به سمت و سویی رفت که آقای یحیوی موفق شد تندیس بازیگری مرد جشنواره فجر امسال را از آن خودش کند و ما واقعا از این قضیه در سالن به وجد آمدیم و لذت بردیم.

از بازی و همکاری سایر عوامل کار رضایت داشتید؟

جا دارد من اینجا از تک تک عوامل نمایش ط تشکر کنم مخصوصا نویسنده خوب مان آقای کهبد تاراج که لطف کردند و در تمام مراحل تولید متن از لحظه نوشتن متن آن را در اختیار ما قرار داد و اجازه داد که به اصطلاح تئاتری ها من متن را شخم بزنم و زیر و رو و دراماتوژی کنم همکاری ویژه ای با من داشت؛ همچنین بازیگران خوبم سیدجواد یحیوی، شهروز دل افکار و امیر عدل پرور، شهاب عباسیان، سیدصدرا سبحانیان، آبتین رحمتی، آقا رضا که تاج سر همه ما بود و نقش وزیر ما را بازی می کرد و ترنا بازی می کرد، خانم الهه شه پرست که در نبود خانم مه لقا باقری در جشنواره فجر امسال کمک ما بود و نقش عفت عباسپور را بازی کرد. امیدوارم کسی را از قلم نینداخته باشم و همچنین گروه کارگردانی اعم از منشی صحنه، مدیر صحنه، دستیار صحنه، تولید و نورپردازی آقای رضا خضرایی، خانم جوادی طراح لباس، خانم ماریا حاجیا گریمورمان و از تمام عوامل نمایش مان واقعا راضی بودم؛ چون انصافا از روز اولی که آمدند سر تمرین همگی با دل شان آمدند و ما مزد دل مان را گرفتیم.

راستی یادمان نرفته که از خود شما هم در بخش کارگردانی تقدیر شد؛ آیا فکرش را می کردید و آن لحظه چه حسی داشتید؟

من در چهل و دومین دوره جشنواره بین‌ المللی تئاتر فجر فکر می کردم واقعا با توجه به زحماتی که برای کار ط کشیده بودم که البته تمام این زحمات بالغ بر 90 درصد مدیون بازیگران و تیم خوبم بوده که با آرامش کامل توانستم کار ط را کارگردانی کنم. یک جورهایی حدس می زدم و خوشبختانه ما موفق شدیم در جشنواره فجر جایزه دیپلم افتخار کارگردانی را هم بگیریم که از این قضیه خیلی خوشحالم. البته هرکسی جایزه ای را می گیرد قطعا خوشحالی دارد اماا برای من همیشه جایزه فجر ارزش معنوی عجیب و غریبی را دارد؛ چون من در دوره های قبل مثلا در سال 1400 کاندید شده بودم برای 2 نمایش به عنوان بازیگر و در سال 1398 کاندید شدم برای نمایش کریم لوژی و سال ها پیش با سوسن پرور از اراک در جشنواره نوزدهم تئاتر فجر شرکت کرده بودم ولی بیشتر در مقام بازیگر کاندید شده بودم و این بار در مقام کارگردان بسیار برایم لذتبخش بود.

نمایش ط چندمین اثر تئاتر شماست که کارگردانی کرده اید؟

این کار بعد از نمایش منتشا (آنکه گفت آری آنکه گفت نه یا بهتر است بگویم آری یا نه) و نمایش دلقک دو ملیتی جزو معدود کارهایی است که کارگردانی کرده ام. معمولا 4 ، 3 سال یکبار سعی می کنم کاری را در فضای کارگردانی تجربه کنم و لذت ببرم.

برنامه تان برای آینده؟

برای آینده کاری ام فعلا با یک فیلم سینمایی صحبت کرده ایم به عنوان بازیگر که البته هنوز قطعی نشده و یکی، دو تئاتر داریم که ان شاالله در سال آینده می خواهیم در تماشاخانه سنگلج یا هر تماشاخانه دیگری تولید کنیم و یک کار هنرجویی هم داریم که با موسسه تمشک داریم کار می کنیم. چون من در این موسسه بازیگری را تدریس می کنم و شرط درس دادنم در این موسسه این بوده که با هنرجویانی که دوره می گذرانیم حتما یک اجرای عمومی را داشته باشیم.

به جز بازیگری به چه کار دیگری می پردازید؟

پیشه اصلی من بازیگری است و غیر از بازیگری معمولا آموزش می دهم و در بخش نمایش ایرانی هم سال ها به طور تخصصی در کارهای روحوضی، تعزیه و نقالی و ... هم پژوهش می کنم و هم اجراهایی را انجام می دهم و هم در بخش آموزش بازیگری فعالم. حالا بعضی وقت ها هم کارگردانی می کنم و در حوزه بازیگری سینما هم فعالیتی فعلا نداشتم. بیشتر در بخش تلویزیون حضور داشته ام.

در یک جمله ط را تعریف کنید.

واقعا جمله خاصی را در حد یک جمله نمی توانم پیدا کنم برای وصف ط اما شاید بتوانم یکی از جملات متن نمایش ط را انتخاب کنم که به اسم خود طیب حاج رضایی برمی گردد و این اسم برای من به عنوان یک ایرانی که همیشه پرتره های کاراکترهای اسطوره ای، شخصیت های ملی مذهبی جذابیت داشته بسیار مهم بود. ط را اگر بخواهم بگذارم اول یک کلمه ای که طاقت فرسا بود؛ واقعا طاقت خیلی زیادی می خواست که ما بتوانیم این نمایش را صحیح و سالم تولید کنیم و به اجرا برسانیم و واقعا انگار این طاقت را خود آقای حاج رضایی نیرویش را برایمان می فرستاد.

بزرگترین حامی شما در ساخت این اثر که بود؟

ما برای نمایش ط از هیچ حمایت خیلی خاصی برخوردار نبودیم. فقط اداره کل هنرهای نمایشی با ما یک قرارداد خیلی جزئی بست که جا دارد در اینجا از آنها تشکر کنم ولی این کار به نوعی سفارش خود شهرداری بود به همت معاونت فرهنگی هنری شهرداری تهران اما متاسفانه شهرداری به جز سالن ایرانشهر که ما با آقای نیلی توافق کرده بودیم که در مجموعه اجرا برویم حقیقتا نه خیلی حمایت مالی کردند و نه حمایت معنوی که ما بتوانیم بنرهای شهری یا عرشه های خیابانی را مثلا برای تبلیغ بگیریم و شهرداری در این قضیه خیلی می توانست با ما همکاری کند که نکرد.

و در پایان لطفا بفرمایید که برگزاری جشنواره را چطور ارزیابی کردید و آیا در ادوار بعدی هم شرکت خواهید کرد؟

در پایان باید بگویم برگزاری جشنواره و کلا هر اتفاقی که برای تئاتر در هر جایی بیفتد میمون و مبارک است ولی جشنواره فجر تئاتر هم حالا 42 سالش است و یک درخت تنومند با ریشه قدیمی است که امیدوارم در سال های بعد امکانات بیشتری برای جشنواره فراهم شود؛ مخصوصا برای بچه های شهرستان که به یک امید و آرزو بلند می شوند و می آیند در این جشنواره ها شرکت می کنند و فقط معطوف شان نکنند به اینکه مثلا دو اجرا در پایتخت بروند و برگردند. یک زمانی اقبالی برای آنها هم فراهم شود که بتوانند اجرای عمومی بروند. من از این تریبون سوءاستفاده می کنم و از تمام دست اندرکاران جشنواره تئاتر فجر تشکر می کنم. از شما خانم جهانی و پایگاه خبری رکنا هم بسیار ممنونم که این مصاحبه جالب را انجام دادید. موفق باشید.