شاهد

هر کام دادی بندگان ، زهری به دامانش زدی

هر زهر دادی زُهره گان، نوشی به نجوایش زدی

هم شوکران کردی به می ، هم لیلی اش شَهدی زدی

هم خرمنش آتش زدی ، رهام را آبی زدی

هم چنگ بر پیراهنش ،هم نه به اربابش زدی
روزی به آغوش اش قضا ، روزی قدر در قعر نیل


سرگشتگان کوی تو در گِل بمانده پای شان
هم کاتب و هم شاهدی اینک تو کردارشان ،

تک بیتی

صنما سَرو نهادی ریشه ام ، تاجی نهادی بر سرم

حالیا سرو گردون سای را ، پیوند مجنون می زنی؟