کاسه ی صبر

من همان کاسه ی صبرم
که لبریز شده است
آخرین قطعه‌ ی دردم
که گلاویز شده است

آتشی
پنهان شده
در تل خاکسترم
با نسیم آه کوچک
شعله ی غم می کشم

ماهی تنگ بلورم
درد من آزادی است
رود خسته
از عبورم
رشکِ دریا می برم

خسته ام
بشکسته ام
ازجفای تند باد زندگی
درهای دل را بسته ام