ای فلک

گو به فلک بس کن این ادم کشی
به چه داغ بر دل ما می کشی
ما همه گل گشته درین باغ عشق
صبر نداریم ز غم داغ عشق
زنده به انیم که همی شادشویم
از غم و جور فلک ازاد شویم
با گل و بلبل بشویم هم نشین
دور شویم از همه افکار کین
بی گل و بی یار درین دار چه سود
دشمنی ما و فلک در چه بود
بهر چه این دشمنی اغاز شد
کشتن ما دست فلک باز شد
روزی که خدا جان مرا افرید
بر تن این جان من احسن کشید