بی وفا

شبی دیوانه ای را مست کردی
صبحی دگر بر کویش گریستی
روزی دگر باز آیی
اما دگر تو نیستی
ای یار بی وفای من
باز گو بمن که کیستی
مهر خزانه ام کو؟
آن یار جاودانه ام کو؟
از ما گذشت ولی تو
از این جفا که جستی
یاری دگر می آید
به اون نگو که هستی