طلبه شهید محمدرضا همراه قراملکی

طلبه شهید محمدرضا همراه قراملکی از شهدای دلداده‌ای بود که آرزو می‌کرد در لباس مقدس روحانیت شهید شود و عمامه‌اش کفنش گردد.

دفتر حیات یگانه پسر این خانواده - شهید محمدرضا - به سال 1335ه.ش در محله قدیمی قراملک تبریز در خانواده‌ای علاقمند به ائمه اطهار(علیهم السلام) گشوده شد.

وی پس از گذران دوره ابتدایی در تبریز، با اشتیاق و علاقه فراوان راهی حوزه علمیه شد و در مدرسه طالبیه، مقدمات دروس حوزوی را فرا گرفت. بعد از سه‌سال، برای تکمیل تحصیلات، به حوزه علمیه قم رفت. او در کنار تحصیل علم و تربیت نفس، با علمای بزرگ و روحانیون مبارز، نیز معاشرت داشت و از اوضاع و احوال کشور و ظلم و جور رژیم ستم‌شاهی آگاه می‌شد. تعهد او در عمل به علم، باعث شد که راه مبارزه با طاغوت را در پیش گیرد. لذا درسال 1354 در جریان حمله ساواک به مدرسه فیضیه، 48 ساعت در مقابل هجوم ساواک، مقاومت نمود و بعد از دستگیری به زندان جلّادان رژیم طاغوت منتقل و پس از تحمل شکنجه‌های سخت به خدمت سربازی اعزام شد. در طول خدمت سربازی، به وظایف دینی و شرعی خود، به بهترین وجه عمل می‌نمود و در راهنمایی سربازان و ارائه آموزش‌های دینی اهتمام خاصی به خرج می‌داد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، همانند طبیبی دوّار برای تبلیغ ارزش‌های انقلاب اسلامی و مبارزه با دشمنان نهضت الهی شهربه شهر سفر کرد تا به رسالت حوزوی خویش عمل کند در زمان جنگ تحمیلی، خانه خود را در اختیار مهاجرین جنگ تحمیلی قرار داد.

این سرباز فداکار امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف پس از کسب کوله‌باری از تعهد و تقوی در حوزه علمیه‌، با حضور در جبهه‌های نور علیه ظلمت خود را برای عروج ملکوتی آماده ساخت و در سیزدهم دی‌ماه 1359، در عملیات آزادسازی تنگه حاجیان در جبهه گیلان غرب، ترکش خمپاره‌ای قرآن داخل جیبش را با قلبش به هم دوخت و شمع بزم وجودش به دارالقدوس پر کشید.

وصیت شهید:
لباس -روحانیت- بسیار مقدس است و کسی‌که این لباس را بر تن می‌کند، باید گذشته از تعلیم و تربیت علوم اسلامی، متخلق به اخلاق اسلامی باشد / و من «امیدوارم این عمامه کفن گلگون من شود». و همین‌گونه نیز به شهادت رسید.


منبع: وبسایت افق حوزه