میان کار و زندگی خود توازن برقرار نکنید؛ آن‌ها را یکپارچه سازید

کار و زندگی گاهی در تعارض با یکدیگر قرار می‌گیرند. بدین معنا که فرد برای کار کردن و پیشرفت حرفه‌ای، نیازمند زمان و انرژی بیشتری است و این امر به توانایی‌های او در زندگی شخصی آسیب می‌زند. برای مواجهه بااین موقعیت‌ها، متخصصان مالی توصیه می‌کنند که میان کار و زندگی، نوعی توازن به‌وجود آورید. هرگز کار خود‌را باخود به خانه نبرید و زمان کافی برای اموری چون انجام وظایف به‌عنوان همسر، پدر و مادر صرف کنید. بااین‌حال، تلاش برای ایجاد موازنه تنها بخشی از ماجراست و شاید مشکل را به‌طور کامل برطرف نکند.

پیش‌از هرچیز، جداسازی میان امور شخصی و مدیریت خانه با وظایف شغلی ممکن است فشار و استرس‌را بیشتر کند. زیرا درنهایت، زمان و انرژی هریک ازما محدود است و حتی جداسازی و موازنه میان این دو نیز قادر نیست زمان و توان کافی‌را فراهم سازد. به‌همین‌جهت، متخصصان توصیه می‌کنند که پس‌از موازنۀ اولیه باید تلاش کنید تا امور حرفه‌ای و زندگی شخصی‌را باهم یکپارچه کنید. آن‌ها یکپارچگی را رمز اصلی موازنۀ مناسب می‌دانند. فرایندی که درآن فرد از یک عامل دو وضعیتی (در کار و زندگی) به انسانی یکپارچه و متمرکز بدل می‌شود.

براساس تحقیقاتی که در مجلات معتبر منتشر شده‌ است، کارمندانی که در یکپارچه‌سازی امور خانه و محل کار موفق بوده‌اند، سطح پایین‌تری از استرس‌را تجربه کرده‌اند. یافته‌های این تحقیقات، پژوهشگران را برآن داشته است تا یکپارچه‌سازی را جایگزین پیشنهادهای قدیمی برای توازن و جداسازی کنند. به‌باور این متخصصان، فرد از این راه می‌تواند همزمان با بهبود عملکرد شغلی، مسائل شخصی و زندگی روزمرۀ خود را نیز به‌صورت بهینه مدیریت کند.

درحقیقت، تغییر وضعیت میان نقش شغلی و نقش همسری (یا پدر و مادری) فرایندی است که به‌خودی خود نیازمند صرف انرژی است. ازاین‌رو اگر بتوان یک نقش پیوسته را در ذهن فرد ایجاد کرد، انرژی صرف شده برای تغییر نقش‌ها درسایر زمینه‌ها قابل استفاده‌ خواهد بود. این تغییر حالت و انتقال میان نقش‌ها درکنار اتلاف انرژی موجب استرس زیادی نیز خواهد شد. زیرا فرد باید ذهن خود‌را به دو قسمت مجزا تقسیم کند و درهر مقطع، مانع ورود افکار مرتبط با بخش دیگر زندگی شود. امری که حتی اگر امکان‌پذیر باشد، به‌یقین مطلوب نیست. بدین ترتیب که مثلاً شما پشت میز کارتان نشسته‌اید و همزمان درحال فکرکردن دربارۀ مدرسۀ فرزند خود و نمرات پایین او هستید. درمقابل زمانی که به مدرسه رفته‌اید تا با معلمان او صحبت کنید، فکر چک فردا شمارا رها نمی‌کند. این وضعیت به‌طور قطع خسته‌کننده است و باعث فرسودگی شما می‌شود.

ازاین‌رو متخصصان پیش‌از همه به کارفرمایان توصیه می‌کنند تا تمام امکانات خودرا در اختیار کارکنان قرار دهند تا آن‌ها بتوانند زندگی شخصی و کاری را یکپارچه سازند. این سیاست ممکن است درابتدا نامطلوب به‌نظر برسد و حتی هزینه‌بر باشد، اما در بلندمدت با کیفیت کاری مطلوب کارمندان، چندین برابر جبران خواهد شد. به‌علاوه این فرایند می‌تواند از راه‌های مختلفی صورت پذیرد که ازجملۀ آن‌ها، کاهش زمان کاری، سیاست‌های تشویقی برای بهبود وضعیت خانوادگی و برانگیختن کارکنان به حضور بیشتر در خانواده است. سیاست‌هایی که هرچند عجیب به‌نظر می‌رسند، اما پژوهش‌ها موفقیت آن‌ها را در نمونه‌های خاص نشان داده‌اند.

ماهنامه معیشت، شماره ۲۶، آذر ۱۳۹۵