توُ این اتاق ، توُ عمقِ تنهاییم
همیشه یکی ، توُیِ ذهنم هست
یکی که با فکرش عَجین میشم
هم وزنِ غم های زمین میشم
حالم دگرگون میشه وقتی نیست
چَند وقته رفته ، چَـنـد وقتی نیست
من حال و روزم خوبه و شادم
اما امید زنده موندن نیست
رضا پورکریمان
توُ این اتاق ، توُ عمقِ تنهاییم همیشه یکی ، توُیِ ذهنم هست یکی که با فکرش عَجین میشم هم وزنِ غم های زمین میشم حالم دگرگون میشه وقتی نیست چَند وقته رفته ، چَـنـد وقتی نیست من حال و روزم خوبه وشاعر:رضا (وارتان) پورکریمان