منطق

چه بی منطق این منطق آدم است..که آهو حقیر است و جانش کم است چرا شیر را قهرمان کرده اید؟..چرا روبهان را بَدان کرده اید؟ چرا لاله ها را خیالی گم است؟..سر عاشقان با سر مردم است کبوتر ندارد چراشاعر:میثم آرائی درونکلا

چه بی منطق این منطق آدم است..که آهو حقیر است و جانش کم است
چرا شیر را قهرمان کرده اید؟..چرا روبهان را بَدان کرده اید؟
چرا لاله ها را خیالی گم است؟..سر عاشقان با سر مردم است
کبوتر ندارد چرا آشیان؟..چرا نیست کس در جهان مهربان؟
ندانم چرا پیرمردان سرند؟.. چرا کودکان را چنین می درند؟
چرا مادران مثل مجنون شدند؟..به طفلان چنین خمره خون شدند
پدرها چرا کبک آشفته اند؟..چرا بی جهت یا عبس خفته اند؟
چرا سینه از کودکان می کشید؟..چرا از سرش سایبان می کشید؟
چرا نیک بختی چنین ننگ شد؟..چرا بر سر یک خدا جنگ شد؟
بگو شهریاران گدایی چرا؟..گدا! دعوی ملک شاهی چرا؟
چرا اسب زین کرده رم می کند؟..چرا محتسب دانه کم می کند؟
چرا بوالهوس کاسب شهر شد؟..چرا کودن علامه دهر شد؟
چه کس آتشم را چنین سرد کرد؟..چه کس دین و آئین من درد کرد؟
چرا شمع و پروانه ها ظاهر است؟..چرا آدمی گونه نادر است؟
چرا متهم جای قاضی نشست؟..چرا این حکایت به بازی نشست؟
خدایا در مسجد و خانه کو؟..نشانم بده درب میخانه کو؟
چرا پهلوانی شد اینجا گناه؟..چرا بی کس امشب ندارد پناه؟
بگو عاقلان را چه شد خسته اند؟..چرا غافلان شهر را بسته اند؟
حسادت چرا شهره شهر شد؟..پلیدی چرا مایه فخر شد؟
چرا کاین طراوت سرم برده است؟..چه شد آن قناری دل‌آزرده است؟
چرا دل برای خودش می تپد؟..چرا باد سوی دگر می دمد؟
چرا گرگ ها پاسبان شبند؟..طبیبان سفیر شراب و تبند؟
خدا دیده ها را چرا کور کرد؟..چرا عافیت را ز ما دور کرد؟
چرا شه خیال خدایی کند؟..ز نامحرمان دل گدایی کند
بگو چشم ها غرق گرداب کیست؟..نهاد بشر غرق اسباب کیست؟
چه شد حق ز باطل هراس آمده؟..چرا گوهران را قیاس آمده؟
سخاوت چرا دُر عریان شدی؟..چرا پشت تزویر پنهان شدی؟
شجاعت چرا با حماقت نشست؟..برادر چرا از رفاقت نشست؟
چرا در خزان فصل زایش شده؟..زمستان چرا قحط بارش شده؟
چرا در بهاران زمین مرده است؟..چرا زخم ها را فرو خورده است؟
در آخر چه گویم از این دیده‌خون..چرا خیمه ما ندارد ستون؟
بگو کی خدا کیمیا می کند؟..چنین منطقی انتها می کند؟
تعقل اگر نیست منطق کم است..چه بی منطق این منطق آدم است
م.آ.د(میثم آرائی درونکلا)

شعرنو