معلم عشق است

دوازده اردیبهشت روز معلم بر همه معلمان عزیز مبارک باد


با معلم چه روزگاری بود
او که با عشق ٬ روح وجانم داد
کور بودم ٬ چراغ راهم شد
درس بابا و اب ونانم داد


باز باران ٬ ترانه ٬ تا می خواند
چون زمین غرق سبزه می گشتم
دست در دست بچه های کلاس
دور او عاشقانه می گشتم


ای معلم شروع بی پایان
روزگارت همیشه خرم باد
ای که باران علم ودانش تو
غنچه بودم مرا شکفتن داد


دست دردست هم دهیم به مهر
با ساز تو چه آب وتابی داشت
میهن خویش را کنیم آباد
دسته جمعی چه حسّ نابی داشت


روز اول که غنچه ای بودم ٬
عشقِ با تو مرا شکفتن داد
تا الفبای عشق را گفتی ٬
این زبانم شکوه گفتن داد


شعر اگر دارم از تو دارم ٬ تو
ای تو جوهر به ذهن من داده
ای تو با قصه های شیرینت ٬
درسم از دوست داشتن داده


کاش می شد دوباره می دیدم
قامت سبزه ساده پوشت را
می نشستی تو بر کُرسی عشق
می زدودم غبارِ دوشت را


کاش می شد دوباره برگردد
روزگاری که با تو من بودم
می سرودی تو آب وبابا را
با تو من عشق را بپیمودم


روزگاری که با تو من بودم ٬
لحظه هایم چه عاشقانه گذشت
شمع بودی وجمع پروانه
عارفانه و شاعرانه گذشت


ای معلم تمام شعرم را
بادلم زیر پایت اندازم
هرچه دارم من از وجود تو اَست
توبگو تا برات سربازم


شعر : قاسم یوسفی