پازل تاکتیکی؛ لیورپول و تاتنهام با چه استراتژی به میدان می‌آیند؟

به گزارش وبسایت نود، شنبه شب از ساعت 23 و 30 در مادرید، تاتنهام و لیورپول در فینال لیگ قهرمانان اروپا به مصاف هم می روند. این دو تیم برای این نبرد مهم با چه تاکتیکی به مصاف هم می روند؟

این اولین حضور تاتنهام در فینال لیگ قهرمانان است که این مهم تحت نظر پوچتینو رقم خورده و در آن سو، لیورپول در ادامه پیشرفتش زیرنظر کلوپ، برای دومین سال پیاپی به فینال رسیده است. آنها حالا به دنبال جبران شکست سال قبل هستند.

اما این دو مربی بزرگ برای فینال مادرید، با چه تاکتیکی به مصاف هم می روند؟ برای رسیدن به پاسخ این سوال، نگاهی داریم به استراتژی دو تیم در بازی های قبلی این فصل:

تاتنهام 1-2 لیورپول، سپتامبر 2018 در چارچوب لیگ برتر ورزشگاه ومبلی

شش ماه قبل در اولین جدال فصل دو تیم، این لیورپول بود که عملکرد بهتری داشت و برنده زمین لقب گرفت تا شروع خوبش را در ابتدای فصل لیگ برتر ادامه دهد. در این بازی فاینالدوم بود که ابتدا در اواخر نیمه نخست گلزنی کرد، سپس نوبت به گلزنی فرمینو رسید و در نهایت لاملا فقط توانست یکی از گل های خورده را در دقایق پایانی بازی جبران کند.

لیورپول در آن مسابقه با سیستم مورد علاقه کلوپ، 4-3-3 پای به زمین گذاشته بود. گومز در مرکز خط دفاع کنار فن دایک ایستاده بود و کیتا در سمت چپ مرکز خط میانی جای هندرسون را در ترکیب گرفته بود. در آن سمت پوچتینو تیمش را با آرایش 4-4-2 لوزی راهی زمین کرده بود. وینکز جایگزین دله الی مصدوم شده بود و در خط حمله زوج مورا و هری کین حضور داشتند.

یکی از نکات جالب توجه این مسابقه برتری تاتنهام در تملک توپ بود. تاتنهام با بیش از 60 درصد تملک توپ، تیم برتر میدان بود و بر لیورپول سلطه داشت ولی یاران پوچتینو در امر خلق موقعیت گلزنی آنچنان موفق نبودند و نتوانستند از کانال های دفاعی حریف عبور کنند.

تاتنهام با وجود آنکه این فرصت را داشت تا از عقب زمین بازیسازی کند ولی بیشتر پاس های مدافعین این تیم، پاس های بی ثمری بود که به بازیکنان کناری ارسال می شد و در سرعت دادن به بازی یا خلق موقعیت خنثی بود. در چنین وضعیتی، مورا و کین در نوک خط حمله همچون تافته جدابافته ای بودند که در جریان بازی قرار نمی گرفتند و پاس های اریکسن نیز بیشتر به سمت چپ زمین می رفت. جایی که دنی رز حضور داشت ولی این مدافع نیز در پیشبرد توپ و نفوذ به سمت زمین حریف، ناموفق بود.

در آن سمت لیورپول به مدد زوج سازی و نفوذهای خوب مدافعین کناری خود، توانست موقعیت های زیادی را خلق کند. مدافعین کناری حمایت و همراهی کیتا و میلنر را در پس و پیش خود می دیدند و همین کارهای ترکیبی به لیورپول کمک کرد تا در یک سوم هجومی زمین موقعیت های خوبی را خلق کند. جای تعجب نداشت که در چنین وضعیتی، لیورپول 14 شوت از درون محوطه جریمه داشت که 2 برابر اسپرز بود و 10 شوت درون چارچوب هم داشت که خیلی بیشتر از 3 شوت تاتنهام بود.

از ابتدا هر دو تیم روی نفوذهای مدافعین کناری حساب ویژه ای باز کرده بودند اما حضور کیتا در سمت چپ زمین در بین رابرتسون و مانه باعث شد تا کفه ترازو به سمت قرمزها سنگین شود. او در حملات موثر بود و به این ترتیب تریپیه کمتر می توانست نفوذ کند و کانال راست تاتنهام در بخش هجومی از کار افتاده بود.

از منظر دفاعی تدبیر کلوپ این بود که تیمش در همان یک سوم هجومی کار پرس را انجام دهد و بازیکنان این تیم فشار زیادی روی بازیکنان عقب زمین تاتنهام می گذاشتند. در عین حال لیورپول در کل بازی دو برابر تاتنهام تکل انجام داد که این نیز آمار مهم دیگری در طول مسابقه بود. در کل بازی، به جز تعداد پاس و تملک توپ که تاتنهام برتری داشت، تنها در یک مورد دیگر اسپرز تیم برتر بود که آن هم نبردهای هوایی بود. البته تفاوت دو تیم در این بخش خیلی فاحش نبود.

لیورپول 2-1 تاتنهام، مارچ 2019 در چارچوب لیگ برتر ورزشگاه آنفیلد

بعد از ناکامی در بازی رفت در لیگ برتر، پوچتینو تصمیم گرفت برای جدال آنفیلد روی به سیستم پنج مدافعه بیاورد. او برای این مسابقه از آرایش 3-1-4-2 بهره برد. او آلدرویرلد و فرتونخن را در دو سمت سانچز در خط دفاع قرار داد و در مقابل این سه مدافع، سیسوکو را در ترکیب قرار داد. در آن سمت تغییرات در ترکیب لیورپول کم بود. ماتیپ جایگزین گومز مصدوم شده بود و هندرسون جای کیتا را گرفته بود.

این تغییرات در ترکیب اسپرز، تقریباً جواب داده بود که گل لحظات پایانی آلدرویرلد به دروازه خودی تفاوت را رقم زد. لیورپول در این مسابقه توسط فرمینو به گل نخست رسید، اما بعد از این گل، در نیمه دوم لوکاس بازی را جبران کرد، این گل نقطه عطف بازی بود، تاتنهام پس از این گل روحیه گرفت و حتی می توانست به گل بعدی هم برسد، اما این اتفاق نیفتاد تا در دقایق پایانی، اشتباه آلدرویرلد و لوریس، بازی را 2-1 به نفع لیورپول کند.

متوسط تملک توپ لیورپول در میانه زمین و زمین حریف و همینطور پاس های ترکیبی آنها در طول این بازی نشان می‌دهد که حضور یک یار اضافی در خط دفاع تاتنهام و تبدیل دفاع 4 نفره به 5 نفره برای این تیم موثر واقع شد و موجب شد مدافعین کناری و هافبک های لیورپول کمتر بتوانند وارد محوطه جریمه تاتنهام شوند.

یک بار دیگر در این بازی نیز نقش مدافعین کناری و نفوذ از کناره ها اهمیت خودش را نشان داد. لیورپول تلاش داشت تا بار دیگر از جناح راست زوج سازی و کارهای ترکیبی انجام دهد، اما همان یک یار اضافه در دفاع، کار قرمزها را سخت تر کرده و پوشش کافی را در دفاع اسپرز ایجاد کرده بود. اریکسن هم فضا را یافته بود تا بتواند بیشتر در کارهای هجومی مشارکت داشته باشد.

تاتنهام نیز در نیمه نخست روی نفوذهای از سمت راست خطرناک ظاهر شد، و این باعث شد مانه عقب تر بیاید و فقط کمی جلوتر از میلنر در زمین قرار گیرد. البته همین مسئله هم موجب شد فضا در سمت چپ زمین برای رابرتسون ایجاد شود که در نهایت به گل اول قرمزها منجر شد.

برخلاف دیدار دو تیم در ومبلی، این بار مالکیت توپ تعادل بیشتری داشت. اگرچه اسپرز نزدیک به 8 درصد مالکیت کمتری روی توپ نسبت به بازی رفت داشت و 80 پاس کمتر هم ارسال کرد ولی این بار تیم پوچتینو هدفمندتر از مالکیت توپ خود بهره برد. نتیجه این شد که دو تیم از نظر خلق موقعیت و شوت درون چارچوب و شوت از درون محوطه، اختلاف چندانی نداشتند.

اما در نهایت همین مدافعین کناری بودند که تفاوت را رقم زدند. نفوذهای زیاد و سریع بازیکنان کناری لیورپول، با دو سانتری همراه شد که دست آخر برای قرمزها دو گل داشت و این تیم را به برد رساند.

شرایط بازی فینال

کین بعد از نزدیک به دو ماه دوری از میادین فوتبال، آماده بازگشت به مستطیل سبز است و حالا پوچتینو برای انتخاب خط حمله تیمش با دردسر شیرینی مواجه است. در مراحل قبل لوکاس مورا و یورنته اثرگذاری مهمی داشتند و سون نیز در اوج آمادگی قرار دارد.

در آن سمت، لیورپول کیتا را برای فینال در اختیار ندارد. اما انتظار می رود فرمینو آماده این مسابقه حساس باشد. ماتیپ نیز به احتمال فراوان زوج فن دایک در خط حمله بود. فابینیو نیز جایگزین کیتا در ترکیب لیورپول خواهد بود. بنابراین به جز مصدومیت ها، انتظار می رود دو تیم با ترکیبی مشابه دو دیدار قبلی به میدان بروند.

جمع بندی

به نظر می رسد پوچتینو برای فینال بار دیگر از سیستم پنج دفاعه بهره ببرد، چرا که اثر یک نفر اضافه در خط دفاع در بازی برگشت دو تیم مشهود بود. حضور سانچز و استفاده از پنج دفاع، حفره های تیم را نسبت به بازی رفت، پوشش داد و همینطور مانع از پیشروی فراوان بازیکنان لیورپول در فضای بین مدافع کناری و مدافع میانی شد. در عین حال این احتمال هم وجود دارد که پوچتینو بخواهد از سیستم 4-3-3 بهره ببرد و در خط حمله هری کین را در ترکیب اصلی قرار دهد و پشت سر او، مورا و سون بازی کنند.

در نمودار زیر مشخص است که نسبت به بازی رفت، بازیکنان تاتنهام چقدر در منظر دفاعی پیشرفت کردند و توانستند ضعف های خود را در مقابل لیورپول پوشش دهند. بعد از تسلیم کامل در بازی رفت در بخش دفاعی، در بازی برگشت، تیم پوچتینو حتی در سه بخش از لیورپول برتر عمل کرد.

لیورپول در این بازی به دنبال برتری در میانه زمین است تا به مدد قدرت پاس دهی و پخش کنندگی توپ بازیکنان خط میانی، توپ را به بازیکنان هجومی یا به مدافعین کناری نفوذی خود بسپارد. تیم کلوپ در دو بازی رفت و برگشت نشان داد که در خلق موقعیت و زدن گل بهتر از حریف عمل می کند.

این مسابقه جدال تاکتیکی دو نابغه دنیای مربیگری است، اما در عین حال جزییات و اتفاقات نیز می توانند در سرنوشت بازی تاثیر زیادی بگذارند. مثل گل فاینالدوم در بازی رفت که با تکنولوژی خط دروازه گل اعلام شد، یا گل مشکوک لوکاس مورا در بازی برگشت در آنفیلد و یا گل به خودی آلدرویرلد در دقایق پایانی.

1878