بوسه

بوسه
وزن عروضی: مفاعیلنٌ مفاعیلنٌ مفاعیلنٌ مفاعیلنٌ

ز این پیشانی ات بوسه بگیرم من هَمی دارم
غزل در روح پُر مَستم ز روحم مَرهَمی دارم

و گَر خواهی بیاندازم به پیشگاهت سَرَم از تَن
قُدومت را نثارم کُن در این سینه دَری دارم

فغان از یار شده جاری که یارم نور و یا حوره؟
فغانم کور شده زیرا هَمی دانم پَری دارم

تو ای دلبر کُنی خود را سِتار از من که نالانم
حجاب از من مگیر ای دوست ز وَصفَت لاله ای دارم

خداوندا ز آن جودَت بر این دیوانه روح اَفزا
کرامت دِه به من ای یار ز حُسنَت سایه ای دارم

بدیدم روی ماهَت را عیان شد رُخ ز آن جنّت
که جنّت ریزدی شَرمَش چو بیند چون تویی دارم

بیا ای یار مَحجوبم ز هِجرَت ناله اَفروزم
حَجَر بر سینه بگذارم به سویت چلّه ای دارم

صبا گویان به رَه اُفتم ز مشرق تا به مغرب ها
به فرهادها رِسَم لیکن به آن ها بَرترَی دارم

نگاهم مَست وصل است گر به دیدارت شود نایل
و گر دلبر شود جانم ز مأتم چاره ای دارم

کنارَت روز من لَعل است ز شیرینی لَبَت پُر باد
ز کامت کام من هر روز خورد زین باده ای دارم

و گَر گیری ز این دستم چو گیرد آن رئوف (ع) غزّال
بمانم در رَهَت ای دوست چو غزّال اُلفتی دارم

شود در راه تو دینم فِدا هر روز و هر شامَم
به افطاری به اَسحارم بر آن نَفسَت زَهی دارم

وِصال گیرد ز دامانت هَمی عزّت هَمی پاکی
شَوَم صد سال و اندی در حیاتم چون تویی دارم

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!

بوسه

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته