آیه ولایت، از اسناد موثق جانشینی علی بن ابی طالب (ع) می باشد

به گزارش خبرنگار شهرستان های استان تهران خبرگزاری شبستان روز ۲۴ ذی الحجه سالروز نزول آیه ۵۵ سوره مائده که معروف است به آیه ولایت وبه گفته اکثر مفسران این آیه در شان امیرالمومنین حضرت علی(ع) می باشد.

در همین راستا حجت الاسلام مجتبی تختی پور مدیر کانون فرهنگی هنری راوی نور در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان به بیان مطلبی درباره آیه ۵۵ سوره مائده پرداخت و گفت:آیه «ولایت» آیه 55 سوره مائده است و مفسّران و محدثان بسیاری گفته اند در شأن امام علی(ع) نازل شده است. سیوطى از ابن عباس آورده که على(ع) در حال رکوع بود که سائلى کمک خواست و آن حضرت انگشترش را به او صدقه داد، پیامبر(ص) از او پرسید: چه کسى انگشتر را به تو صدقه داد؟ او به امام(ع) اشاره کرد و گفت: آن مرد که در حال رکوع است. در این موقع آیه «اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَ یُوْتُونَ الزَّکَاهَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ»؛ (ولی و سرپرست و رهبر شما تنها خدا است و پیامبر او و آنها که ایمان آورده‏ اند و نماز را بر پا می‏دارند و در حال رکوع زکات می‏پردازند) نازل شد.

وی خاطرنشان کرد: اسناد متعددی موجود است که در آنها این آیه را به حضرت علی (ع)نسبت داده اند و ادامه داد:این حدیث را علمای دیگر چون زمخشرى، فخر رازى، طبرى و ... در کتاب‌هایشان نقل کرده اند.فخر رازى در تفسیر خود ازابوذر نقل مى کند که مى گوید: روزى نماز ظهر را با پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خواندم که سائلى در مسجد تقاضاى کمک کرد. کسى چیزى به او نداد، سائل دست به سوى آسمان برداشت و عرض کرد: خداوندا! گواه باش، من در مسجد پیامبر تو، تقاضاى کمک کردم، کسى چیزى به من نداد. على(علیه السلام) در حال نماز بود با انگشت کوچک دست راست خود که در آن انگشترى بود اشاره کرد؛ سائل آمد و انگشتر را در برابر چشم پیامبر(صلى الله علیه وآله) گرفت. پیامبر(صلى الله علیه وآله) عرضه داشت: خداوندا! برادرم موسى از تو تقاضا کرد که سینه مرا گشاده دار ... و برادرم هارون را در کار نبوّت من شرکت ده. تو به او فرمودى: من به زودى بازوى تو را به وسیله برادرت قوى مى کنم و براى شما قوّت و پیروزى قرار مى دهم. خداوندا! من محمّد(صلى الله علیه وآله) پیامبر و برگزیده توام، به من شرح صدر ده و کار را براى من آسان کن و براى من وزیرى از اهل بیتم قرار ده و به وسیله او پشت مرا قوى کن. ابوذر مى گوید: به خدا سوگند، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) این سخن را تمام نکرده بود که جبرئیل نازل شد و گفت: اى محمّد(صلى الله علیه وآله) بخوان «اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ و ...»

طبرى نیز در تفسیر خود، روایات متعدّدى در ذیل این آیه و شأن نزول آن نقل مى کند که اکثر آنها مى گویند درباره على(علیه السلام) نازل شده است.

تختی پور به قطعیت این مسئله و حضور آن در آثار آن دوره اشاره کرد و گفت:به طور مثال شاعر معروف عصر پیامبر(صلى الله علیه وآله)، حسّان بن ثابت، این مطلب را به عنوان یک مسأله مسلّم تاریخى در اشعار خود آورده است. او در شعر معروف خود خطاب به على(علیه السلام) کرده، مى گوید:وَ اَنْتَ الَّذى اَعَطَیْتَ اِذْ کُنْتَ راکِعاً *** زَکاةً فَدَتْکَ النَّفْسُ یا خَیْرَ راکِعِ فَاَنْزَلَ فیکَ اللهُ خَیْرَ وَلایَة وَ بَیَّنَها فى مُحْکَماتِ الشّرایِعِ(تو بودى که در حال رکوع زکات بخشیدى؛ جان به فدایت اى بهترین رکوع کنندگان.پس به دنبال آن، خداوند بهترین ولایت را درباره تو نازل کرده و آن را در قرآن مجیدش تبیین نمود.)

مدیر کانون فرهنگی هنری راوی نور در پایان افزود:از دیدگاه مفسران و متکلمان امامیه آیه ولایت یکی ازروشن ترین دلایل امامت بلافصل علی (ع) زیرا اگرچه «ولی» درلغت معانی گوناگونی دارد اما به دلایل عقلی و نیز اجماع مسلمانان منظور از ولی در اینجا سرپرست ومتصرف در امور دیگران است.

پایان پیام/704