تو گل پونه ی منی

گل پونه های وحشی دشت امیدت چرا تا که هستش صد یار و رفیقت تو را میخوانی از سوز سحز ای مهربانم گر افسرده یا آزرده ای آتش به جانم یار من آخر که تو ای پس بی نیازم ای عشق من بهشت من من چاره سازم کیشاعر:مهدی نجف

گل پونه های وحشی دشت امیدت چرا
تا که هستش صد یار و رفیقت تو را
میخوانی از سوز سحز ای مهربانم
گر افسرده یا آزرده ای آتش به جانم
یار من آخر که تو ای پس بی نیازم
ای عشق من بهشت من من چاره سازم
کی میزنی بر سینه ام آتش که ای یار
این ساز تو آواز تو چشمم شده تار
صد سوز من دیروز من فردا تو عشق
شیرین تری از جان من حلوا تویی عشق
از کودکی من عاشقت بودم تو بشمار مرا
عمر و جوونیه منه رفته بَرِ یار چرا

شعرنو