دوستِ مَن

☆ نوعِ دوست نوعِ بَشر را کرد بقا
☆اکثرا خَس یک گروه هستند طلا


فرق دارد دوست با دوست دوستِ من
فرقشان گویم ز جان گوش کن به من
تا رِسم قطعاً به این گنجِ بزرگ
عمر خود دادم بهایش دوستِ من
چند گروهند دوستیها در این جهان
مو به مو یافتم چِسانند دوستِ من
عده ای هستند مگس گر منفعت
داشتی قطعاً همنشینند دوستِ من
این گروه دوستان تعفن یا عسل
عاجزند از درک اصلش دوستِ من
اکثر دوستان که دیدم روزگار
اینچنین بودند یقیناً دوستِ من

بعضی دیگر را چنین دیدم صفت
گاهی خیرند گاهی شَرند دوست من
خیرشان بیش اَستا گاهاً شر کنند
گاهشان سعی کن نبینی دوستِ من
گر گرفتارت کنند در گاهشان
آهی بیش سهمی نداری دوستِ من
این مَثَل گفتا خِرسی دوستی داشت
یک خطا کرد را شنیدی دوستِ من
این گروهی که وفور دیدم جهان
دوستی خرسی مرام اند دوستِ من
گر عیان تر گویم این بعضی ها را
دوستِ جاهل در نظر گیر دوستِ من
دشمن عاقل که بِه شد دوست شَر
نزدِ اینان است یقینا دوستِ من
دشمن عاقل یا جاهل دشمن است
بهِ زِ دوستِ اینچنین اند دوستِ من

اندی دیگر ادعایند یک دلی
شد ریاکار دور شو آنان دوستِ من
نصِ آیات کتاب برترین
رَبَنّا گفتا منافق دوستِ من
از نفاق آتش به پا خیزد یقین
چون جزامی وار فرار کن دوستِ من
ظاهرِاً زیبا و باطن همچو مار
بوده و هستند دو رویان دوستِ من

یک گروهی دیگرند این رَسمشان
دامشان افتی اسیری دوستِ من
این گروه وسواس مال دارند جهان
آنی در آنی فروشند دوستِ من
فعلی کردی گر ضرر داشت نفعشان
طوق گردن بستی گردن دوست من
فعلشان را نیست یقین گفتارشان
ظاهرا رستم , ذلیل اند دوست من
بر خلاف کاری کنند دعوت تو را
در خلاف خیری نباشد دوستِ من

یک گروه هستند که کمیابند جهان
شاهِ عالم هایی یابی دوستِ من
تاج عزت میگذارند بر سرت
بس عزیزند نزدِ یزدان دوستِ من
رسم اینان رسمِ عشق با گوهر است
گوهران گوهر نشانند دوستِ من
رسمشان یکرویی و یکسویی یک
غیرِ یک ها بینشان نیست دوستِ من
مردی و مردانگی رسمِ جنون
مجنونِ یزدان عالم, دوستِ من
احمد و حیدر وَ اولاد علی
گوهرِ زهرا نشانند , دوستِ من
مرد و زن فرقی ندارند این گروه
در مرام مَردند نه جنساً دوستِ من
شکر یزدان کن که حافظ اذنِ ربِ
اهلِ والا را خطابی دوستِ من




تقدیم به؛ محبانِ اهل بیت(ع)

15 بهمن 1401 طبیب حافظ کریمی (لسان الحال )