شهر فرشته

تو که از شهر فرشته اومدی...واسه ساختن گذشته اومدی
تو که اسمت تو صدای سازمه...عشق تو , تو زندگی نیازمه...شده آوار سقف ارزوی من...عکس تو همیشه رو به روی من...بودنت بود رمز زنده بودنم...دست تو بود هر نفس کشیدنم...وقتی رفتی دیگه آغازی نبود...تو صدای زندگیم سازی نبود...جای خالیتو ندادم به کسی...واسه من تو بهترین همنفسی...هنوزم شاعر شعرای منی...هنوزم عشقی و وصله ی تنی...دلمو سنگ جفای تو شکست...ولی با اینهمه منتظر نشست...میخونن جغدای شوم بی کسی...تا شاید بداد قلبم برسی...آسمون بدون تو چه غم داره ...زندگی نگاه تو چه کم داره ... بیا تا سکوت غم شکسته شه ... رو به روی من درای غصه بسته شه ...دل من فرش قدم های تو باد ... بدی هاتو دیگه میبرم ز یاد ... دَستمو جدا کن از دستای غم ... از خدا بخواه مارو بده بهم ... باتو آسمون شب مهتابیه ... روز بارونی باتو افتابیه ... بدیا باید دور انداخته بشه ... دوستیا از نوی نو ساخته بشه