آه باران

آه باران
بر لبم لبخندِ تلخِ زندگی‌ست
حالِ من که زنده‌ام
با او که در گور است
یکی‌ست،
پس چه فرقی می‌کند باران
بباری بر کویر
یا بباری روی دریا در غروبی دلپذیر
حالت دیوانه و عاقل در این دنیا یکی‌ست
بس که در خود زندگی تکرار شد
مرگ غوغا کرد بینِ زنده‌ها
در میان مردگان هم خودکشی بسیار شد
آه باران
بر لبم لبخندِ تلخِ زندگی‌ست
از عذابم
کم کن و یک شب به فریادم برس
ماهیِ دریا به خشکی زد
که افتاد از نفس.
مریم جلالوند