وِتو

حافظانِ حفظِ مَهد و حدِ ما
دیدبانانِ حقوقِ حقِ ما
مجمعِ بینَ الملل کردند بنا
انتخاب کردند گروهایی دوول
منشوری آرند مُدَوَن بر ملل
طبق آن احقاق حق آرند بجا
مکتبِ مافوقِ اداراکِ بشر
قرن ها پیش قبلِ تدوین ثَمر
گفته بود حدِ حدوداتِ ملل
پاسخش قانع نکرد اهلِ دغل
عاملانِ عاملِ والا هنر
بی اساس خواندند عللها بی علل
کهنه بود افکارِ موروثیِ ما
بر تجدد ها تعهد شد سِزا
مادهِ یک را نوشتند عاملان
جای بسم الله ، عقود عاقلان
کشف العلت شد ترقی افتخار
عینِ ذلت شد تفاخر اقتدار
روبه مکارِ در ظاهر رفیق
با طرفدارانِ مادَرک شفیق
انگلستان دیکته کرد متنِ حقوق
چینِ پر قدرت به انشاقش شقوق
دولتِ آلمان به دور از محتمل
مالکِ آفریقا بود قومِ مغول
شد فرانسه قلهِ کلِ جِبَل
جبل الطارق رسید حدِ فرا
هندِ اقیانوسی شد هندِ خطا
شد واشنگتن مرکزِ عدلِ جهان
دولتش شد دایِه بَس مهربان
حقِ گِل داشت آب بماند جای خود
هر کجا آش بود همانجایش نخود
گفت کنوناً پنج قرارند پنجیان
حق را باید جُست نشان گَنجیان
شد > دسترنجِ اویزِ ملل
بَه چه گنجی بود یقینا بی علل
کدخدا شد دزدِ افکار جهان
شد رئیس مجمعِ بینِ الاَمان
رُوبَه پیکر گفتا دوستانِ جدید
کشوری باید مؤسِس کرد پدید
کل دولت ها به جز قومِ
معترض گشتند ولی
حق شد (وِتو)
شد فلسطین کشورِ قومِ یهود
نام اسرائیل نهادند شد جُهود
ماحَصلهایِ ( وتو ) بی انتهاست
حاصلِ امید به شیطانها فناست
در کدام فرهنگِ دیرینِ کُهن ؟
حق را معنا کرده اند ناحق ( وِتو)


15 آذر 1402
حافظ کریمی( لسان الحال )