صبح میلاد

ای امام مجتبی ای مظهر علم و یقین
ای علی را جانشین و چون علی یعسوب دین

ای که باشد خادم و دربان کویت جبرئیل
ای پس از مولا علی بر امر حق لایق ترین

ای خدای بذل و بخشش ای کریم اهل بیت
ای درخشان شمس عالمتاب رب العالمین

چشمه کوثر به قلب و روح وجانت جاریست
ای شفابخش شفاعت پیشه ، ای حبل المتین

در بیان رنج‌هایت هر زبانی عاجز است
خون دل‌هایی که خوردی روز و شب در راه دین

می زند زانو به نزدت حضرت ایوب هم
در مقام صبر هستی با پدر جانت قرین

بر جوانان بهشتی سید و سرور تویی
ای خوشا آنان که می گردند با تو همنشین

گر نظر بر من بیاندازد امام مجتبی
می شود دنیای من زیبا چو فردوس برین