پرواز

خداوندا به عشقت مبتلایم
بده درآسمان خود هوایم
کبوتر بچه ی باغ تو هستم
به گلهای گلستان تو مستم
شب وروز آن شمیم بوستانت
دلم را می‌کشاند آستانت
صدایت راشنیدم وقت اذان
به وقتتش دست شستم زاین وازآن
پر پرواز گشودم من به سویت
گرفتم دراذان من اذن رویت
بیا الله به رویم سایه گستر
بَدی گردیده ای اینک بگذر
ببارالله به بارانم براین خُرد
نباریدی به هرکه بیگمان مُرد
کبوتر بچه را با مهربانی
بیاخشنودکن آنطور که دانی
نشستم روی شاخ آشیانت
مرا بالم مده ازروی بامت
بهل تا خوش نشینم درکمندت
مرا آزادگیست تاب بندت
چه خوش باشددمی باتونشستن
سکوتم درسکوتِ تو شکستن
چه خوش باشد پریدن درهوایت
تمامِ عشق من باشد برایت
چه خوش باشدای معشوق دلها
نقاب از چهره برداری برِ ما
که من محتاج رویت ازالستم
به آن عطرخوشت ازمهد مستم
مرا مادر نشان داد ذکرِ یارب
از اول بود اما فکرِ یارب
تو بودی چشمه جوشان این جان
تو بودی روز اول ، آری یزدان
به جان من میخرم هرچه،توخواهی
بیا آن کن خدایا هرچه دانی
فقط آواره ی لاغیر مخواهم
ازاین درگاه مرا نومید مرانم
هزارانم امیدبستم به این کوی
مکن دورم تو ای نیکروی نیکوی
بهل تا دور تو پروانه باشم
به طوافت دراین میخانه باشم
ز جام خوشگوارِ ناتمامت
بنوش یک جرعه هم کفترِ بامت
شوم مدهوش تر ازمست پیشین
ببینم روی تو در خواب شیرین
ببینم روی تو آنوقت دهم جان
شوم قربان تو ای جانان جانان



طاعات وعبادات قبول عادلی