مصلحت

صبح تابید ُ خرامید ُ در این کوچه نبودی
شب سیه پوش شدُ رفت ُ در این کوچه نبودی
همه ایام بدون تو سپر شد به جفا یار قدیمی
خانه ویران شدُ پاشید ُ در این کوچه نبودی
مصلحت چنگ بیانداخت به تغییر تمنای وصالت
همه ی وسوسه ها رفت و در این کوچه نبودی
نه کلامی نه پیامی نه دگر شوق سلامی
خنده از هنجره ها رفت و در این کوچه نبودی
یار شیرین سخن و شوخ و هنرمند و ادیبم
به هوس منزل اغیار بپیمود در این کوچه نبودی
گله از خلق به افراد ستمکار چه حاصل؟
مسلک مهر و وفا مرد و در این کوچه نبودی