تو

وقتی که از هر جایی رونده میشم
میام دخیل رحمت تو میشم
دو دست خالی و دو چشم گریون
بر میدارم برای تو میارم
تو هم همیشه دستمو میگیری
نمیذاری تو غصه ها بمیرم
شان تو اینه که خدایی کنی
منم باید شکرتو یاد بگیرم
اینو خودت بهتر ازم میدونی
بدون تو ضعیف و پوچ و هیچم