الست 90

زآن روز که سوخته آتش پنهان تو گشته ام
بر بام بلند نگهت هاله وحیران تو گشته ام
آنگاه که پریشان بودم از اندیشه های خوف
آرامش دلم شدی ومهمان تو گشته ام
درویش صفت کشکول فقیری شدم بدست
در کوی خرابات ز ازل اسکان تو گشته ام
آن جام که از دست تو بستاندتشنه سراب
سیراب چون درخت طوبا به فرمان تو گشته ام
آهی جرعه ای از جام مصفای تو نوش کرد
تا صبح الست دُردی کش اعوان تو گشته ام

30 1 1403 آهی