کتاب و ترانه

کنار کتابم به ترانه عادت کردم
زندگی را معنا به بینهایت کردم

به تلخ و شیرین زندگی، لبخند
و با خدا همیشه خلوت کردم

از علم تا عمل، شعر تا شعور
همه را با عشق، کتابت کردم

خوشحالم از تو، بلندای احساس
که جانم را غرقِ صفایت کردم

جز زیبایی به تو نبخشید خدا
زمین، هرگاه که نگاهت کردم

روزی که جهان زنده تر شود،
و تو ای غم که رهایت کردم،

خواهم شنید روزی از خدا
که همه را دعا اجابت کردم