بوی گل عطر گلاب

بوی گلاب قمصر کاشان رسد ز دور
اردیبهشت آمده با غنچه ای صبور

در رنگ و روی صورتی و در لباس ، سبز
پر کرده کوچه های بهار از پرند شور

زنبور در لباس حریرش گرفته جشن
پروانه از شمیم خوشش غرق در سرور

عطرش نشسته بر نفس روز و روزگار
بر شامه ی لطیف هزاران در عبور

می آید از بهشت طبیعت به خانه ها
در تنگ شیشه خاطره ها می کند مرور

از فصل سرد و منجمد روزگار سخت
در برف و بادهای زمستانه ای نمور

خشکیده بود شاخه ی او با امید و عشق
آخر شکفت با نم باران به سبک نور

چون غنچه بود و خام و دلش عشق ناب داشت
چیدش ز شاخه ها و زدش بر دل تنور

در جوشش و لهیب نفس های عاشقی
می پخت و می شکست عطش کاذب غرور

عشقش بلند کرد و فشاندش ز خاک سرد
بر پرده های کعبه و دروازه ی ظهور