شهره شهر

چگونه وضف کنم من ترا به تنهائی
با این وجاهت و با این جمال و زیبائی

اجازه ده که به دریای چشم آبی تو
شوم پرنده ی عاشق چو مرغ دریائی

مگر شود که فقط روی تو به وصف کشم
و یا که موی بلندت با رنگ خرمائی

پرندگان همه با شور و وجد می خوانند
به باغ روی تو با این شکوه صحرائی

حکایت دل ما را ز دیدگان دریاب
برس به داد دل عاشقان شیدائی

عرق نشسته به گلبرگ گل اگر دم صبح
شنیده وصف ترا با چنین فریبائی

دگر تحمل این عاشقت به سر آمد
:منم که شهره شهرم: با این شکیبائی