سیب سرخ


سیب سرخ

آمــدی بــاز ایـــن دلِ دیــوانه را شیدا کنی شــمـــع ِ جـــانِ مــردۀ عــشقِ مرا احیا کنی یک دمی بیرون نمی شد عشقت از جانم برون کِی شود بــیـرون زِ آبـَش مــاهی دریــا کنی رفتی و با جانِشاعر:نعیمه مرسلی

سیب سرخ
آمــدی بــاز ایـــن دلِ دیــوانه را شیدا کنی
شــمـــع ِ جـــانِ مــردۀ عــشقِ مرا احیا کنی
یک دمی بیرون نمی شد عشقت از جانم برون
کِی شود بــیـرون زِ آبـَش مــاهی دریــا کنی
رفتی و با جانِ ما جز غم نبودش غمگسار
آمدی با سیبِ سرخی با دلم سودا کنی
کاش آدم می شدی بعد از فریب و توبه ها
کاش می شد سیب خود تقسیم با حوّا کنی
در هبوطی که من و تو مهرۀ بازی شدیم
بُرد با ما بود مَپسند آن، که مشتی وا کنی
بگذر از من تا"رها" گردم زِ دنیایی که نیست
از چه خواهی با غم عشق این دلم رسوا کنی؟

#نعیمه_مرسلی_ن_م_رها
#سیب_سرخ




ماه پیشونی پارت 2