سالمندان را «تنها» نگذارید!

مطالعات اخیر نشان می‌دهد که تحمل تنهایی‌ در طولانی‌مدت نقش مهمی در بروز سکته مغزی دارد. از طرفی سکته مغزی نیز در حال حاضر یکی از علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. تحقیقات قبلی، «تنهایی» را بیشتر با افزایش خطر بیشتر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط می‌دانستند و تعداد کمی از مطالعات به بررسی تأثیر این فاکتور بر بروز سکته مغزی پرداخته‌اند. مطالعه اخیر یکی از اولین مطالعاتی است که ارتباط بین تغییرات تنهایی و خطر سکته مغزی را در طولانی‌مدت بررسی می‌کند.

طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، انزوای اجتماعی و تنهایی از جمله عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت در تمام سنین به‌ویژه میانسالی هستند، اما اغلب نادیده گرفته می‌شوند. ارتباطات اجتماعی با کیفیت بالا برای سلامت روحی و جسمی ما ضروری است.

انزوای اجتماعی و تنهایی یک معضل بسیار گسترده است؛ به طوری که بر اساس آمارهای جهانی، در برخی کشورها از هر سه سالمند، یک نفر احساس تنهایی می‌کند. مجموعه وسیعی از تحقیقات نشان می‌دهد که انزوای اجتماعی و تنهایی، تأثیر جدی بر سلامت جسمی و روانی سالمندان، طول عمر و کیفیت زندگی آنها دارد؛ به‌طوری که تأثیر انزوای اجتماعی و تنهایی بر مرگ و میر، با سایر ریسک فاکتورهای کشنده مانند سیگار کشیدن، چاقی و عدم تحرک فیزیکی، برابر شناخته شده است و شما را بیشتر در معرض سکته مغزی قرار می‌دهد.

هرگاه احساس کردید که حس تنهایی در شما ریشه دوانده و برای مدت زیادی است که تنها و منزوی شده‌اید، مهم است که عادات سالمی را در سبک زندگی خود به کار گیرید و اقدامات ساده‌ای را برای کاهش خطر سکته مغزی انجام دهید؛ از جمله: پیروی از یک رژیم غذایی مغذی، ورزش و مصرف مرتب داروهایی که پزشک برایتان تجویز می‌کند.

این تحقیق مانند چراغ راهی برای پزشکان متخصصان است که با بینش بهتری قبل از وقوع بحران، غربالگری هدفمند برای تشخیص و رفع تنهایی در افراد مسن را انجام دهند.

محققان معتقدند اگر بتوانیم احساس تنهایی را زودتر در افراد تشخیص بدهیم، ممکن است به طریقی از اولین سکته مغزی پیشگیری کنیم یا آن را به تاخیر بیندازیم.