جای خالیت

گل های کاشی دلم
شکوفاست
با یاد هر روزه ات
خوش به حال شعرهایم
که مطلعش
روشن می شود
به خورشید نگاهت
و پایانش
نقشی زیباست
از غنچه ی لبخندت




گنجشکان سرگردان واژه
دانه می چینند
از پنجره ی خیالت
آیه های بارانی اشک هایم
خبر از
نبودنت دارد
که چون رگبار بهاری
گاه و بیگاه
شیشه ی نازک احساسم را
خیس می کند
کدام انگشتت را
بر ساحل خستگی هایم
کشیدی
که پاک نمی کند
هیچ موج محبتی
جای خالیت را