معلم (ملکه)

آسمان بودی و چون ابر گذشتم ز رهت
سوختی شمع وچو پروانه گذشتم ز مهت

بی ریا بودی و خورشید بغل دستت بود
ماه بودی و ستاره می چکید از وَجَهت

بر سرانگشت سما مستانه سر چرخ زدی
یاد می آرم تو در نور شدی من شَبهت

هیچ کس از دل دریایی تو آگه بود؟
جز من آموخته ام از تو که والاست شهت

ای معلم ملکه فرشته ی خلق نکو
حیف رفتی و ندانسته رهم در چه جهت

تا شفیع منِ عاصی به قیامت بشوی
آسمان بودی و چون ابر گذشتم ز رهت


پ.ن:
دورود به درگذشتگان اساتید و معلمان گرانقدر به ویژه استاد و معلم نازنینم خانم ملکه شفیع زاده