روزگار

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست،هرکسی نغمه ی خود خواندوازصحنه رود،صحنه پیوسته بجاست،خرم ان نغمه که مردم بسپارندبه یاد،عشق به حرمت خواسته شدن محترم است،وگرنه گدایی محبت ازدلهای بخیل عین مردن است،هنوزوهمیشه عشق مهم ترین سوژه ی زندگیست،انکه عاشق نیست لایق زندگی نیست،خدایابه انان که دوس داری بیاموزکه عشق اززندگی کردن بهتراست،وبه انان که بیشتردوس داری بفهمان که دوست داشتن ازعشق بالاتراست ،