سرنوشت

سرنوشت
میگذارم سر به روی شانه های سرنوشت
زیر ابری خسته با دردانه های سرنوشت

رهرو اقصای عشقم عابر پس کوچه ها
تا بگیرم باده از میخانه های سرنوشت

ای سر دیوانه با من ناشکیبایی نکن
گر نمی جویی ره کاشانه‌ های سرنوشت

نای پروازی نمانده تا که بگشایم پری
کفتری جلدم به شوق دانه های سرنوشت

خشت خشت خاطراتم را به یاد آورده ای
ای دل جامانده در ویرانه های سرنوشت

پر کن از جام شرنگت حسرت دیرینه را
تا بنوشم جرعه از پیمانه های سرنوشت

شمع روشن باش تا در بزم یاران عزیز
گل کند بال و پر پروانه های سرنوشت