به بهانه درخشش بیرانوند: حالا در آزادی با تو عکس میاندازند
10 سال پیش،برای بیرانوند افتخار بزرگی بود که دور میدان آزادی بنشیند و عکسی به یادگار بگیرد.الان اما اوضاع تغییر کرده.آزادی باید به بیرانوند افتخار کند. استعدادی که به بهترین دروازهبان آسیا تبدیل شده.
امیر اسدی / قبل از آغاز جام ملتهای آسیا و وقتی صحبت از بهترین دروازهبان تورنمنت میشد، بیاختیار یاد متئو رایان میافتادیم. دروازهبان باشگاه برایتون و تیم ملی استرالیا که در انگلیس برای خودش برو بیایی دارد. رایان آنقدر برای برایتون ارزشمند بود که در انگلیس ماند و تنها دو، سه روز قبل از شروع جام ملتها به امارات سفر کرد تا درون دروازه استرالیا بایستد. دروازهبانی که حالا حرفمان را دربارهاش پس میگیریم. نه، او بهترین دروازهبان آسیا نیست.
علیرضا بیرانوند لژیونر نیست و در اروپا هم بازی نمیکند اما دروازهبان کاملی است. پیشتر انتقاد ما از او، واکنشهای ضعیف به شوتهای از راه دور بود اما حالا میبینیم که این نقطه ضعف هم برطرف شده و بیرانوند به تکامل رسیده. دروازهبانی که در جام جهانی 2018 به قدری درخشید که آوازهاش به فرسنگها آنطرفتر هم رسید و درباره تواناییهای عجیب و غریبش بحث شد. از مهار پنالتی کریس رونالدو تا پرتابهای دستی که نمونهاش را هیچ کجای جهان نمیتوانیم ببینیم.
دقیقه یک بازی مقابل عمان در جام ملتهای آسیا برای همیشه در ذهنمان میماند. رشادت بیرانوند و نجات دروازه ایران را اگر با گزارش عباس قانع بشنوید، شیفته این بازیکن میشوید. بیادعا و پرتلاش، با انبوهی از استعداد که نمیدانیم چرا در ایران مانده و به اروپا صادر نمیشود. نفت و گاز شاید دو رکن اصلی صادرات ایران باشند اما در ورزش و بخصوص فوتبال، علیرضا بیرانوند اصلحترین است. با استعدادی ناب که ارزشش را دارد بیشتر دربارهاش حرف بزنیم و بحث کنیم.
در روزهایی که چالش عکسهای قدیمی مد شده و ستارههای سینما، فوتبال و حتی علم تصاویر قدیمی خود را منتشر میکنند، یاد عکسی از علیرضا بیرانوند میافتیم. تصویر برای حدود 10،11 سال قبل است. با تیشرتی نارنجی، موهای چتری و البته ساکی به دوش، جوری نشسته که میدان آزادی هم در عکس باشد. سلفی با برج آزادی، برای نوجوانی که آن روزها را در کارواش یا رستوران سپری میکرد، اتفاق مهم و بزرگی بود.
علیرضا بیرانوند در آن دوران سخت هم البته هرگز دست از فوتبال و تلاش در مستطیل سبز برنداشت. او حالا ستاره تیم ملی ایران است. عضوی جداناشدنی از این تیم که سال به سال، ماه به ماه، هفته به هفته، روز به روز و ساعت به ساعت پیشرفت میکند و کاملتر از قبل میشود. 10 سال پیش، برای بیرانوند افتخار بزرگی بود که دور میدان آزادی بنشیند و عکسی به یادگار بگیرد. الان اما اوضاع تغییر کرده. آزادی باید به بیرانوند افتخار کند. استعدادی که به بهترین و مهمترین دروازهبان آسیا تبدیل شده و از رایان، شفیع و نستروف هم سبقت گرفته.
تیم ملی در 4 بازی اخیر خود گلی دریافت نکرده و بیرانوند هم 4 کلینشیت به نام خود ثبت کرده. او نخستین دروازهبان تاریخ تیم ملی است که در 2 تورنمنت مهم- جام جهانی و جام ملتها- پنالتی حریفان را مهار کرده و در این بخش بالاتر از بقیه ایستاده. با او آرزوهای بزرگی در سر داریم. آرزوهایی چون قهرمانی آسیا و البته تماشای واکنشهای جذاب او در فوتبال اروپا. منتظرت مینشینیم آقای بیرانوند، آقای کلینشیت.
11