سکوت تلخ

کدامین حاکم ملعون به کوی تو اجیرم کرد
بمانند دژی فرتوت فرود آمد و زیرم کرد

دمامد می وزد گاهی نسیم بوی احرازت
سکوت تلخ شبهایت به یکباره اسیرم کرد

نمی دانم به جرم یک کدامین از گناهانم
به پیش پای بسیاری خِجلُ سر به زیرم کرد

مرا کَت بسته می بردن به پای میز هر قاضی
خدا که حاجتم داده به جای مرگ منیرم کرد

من افتاده از پا را کسی چون تو نمی فهمد
در این کنج خراباتی هیاهوی تو پیرم کرد

بدان آن ظلمت و درد و نکوهشهای اجباری
مرا در بند تو انداخت به شان تو مجیرم کرد

سکوتم از رضایت نیست اگر پیدا و پنهانم
بدان لطف خداوندی ست هویدا و عبریم کرد