گئجه لر ...شب ها

آی گئجه لر

بیری آی دور بیری آغلار بیری گولسون گئجه لر
هامی اُوز سِوگی جانینان خوشا گولسون گئجه لر

بیری وار یالقیزا یالقیز ، قارادیل قان دولانیر
چوخ أُوز احوالینه آغلیر کی قوتولسون گئجه لر

بیر عوزون یایلاغا دوتموش چاغیرارخان چوبانی
بیرعوزون گویده یاتان آی کی دولانسون گئجه لر

بیر عوزون تیشییَه فرهادَه دییَر بسدی جانیم
بیلیرم یالقیز آخیر جان قوتارار ،سُون گئجه لر

بیر عوزون چولّلرَه مجنون کیمی شیدا گزَنی
لیلی محفیلدَه کوچ إیلیر اوخی مَحزون گئجه لر

بیر چالار اصلی کرم سوزلری نیسگیل دِییلَن
سوزدِییلسین سوزَه آغلارگوزعوزولسون گئجه لر

بیر گودَر یوللاری نیسگیل دییلَن سوزلرینن
تُوکولن گوزدَکی قان یاش کیمی سوزسون گئجه لر

گوریسَن غم کدر احوالیمَه قیسمَت یازانیم
بو یانان طالعیمه رحم إئله سونسون گئجه لر

اُود دوتور هرگجه دیوانیمی یازدیخجا منیم
بسدی محفیل نَییچون غم طُویی قورسون گئجه لر

من یُورولموش بو شیرین خاطیرَلَردن گورَسَن
منه تای بس نواخ اولموش کی یورولسون گئجه لر

گئجه لر حالیمی درد دوتماغا من غم یازیرام
بو یازیلمیش یامان احوالیمه یانسون گئجه لر

های اوجاتدیم گویَه چاتسون آیا اهیم یا سسیم
أو وفاسیز یارا چاتسون کی أویانسون گئجه لر

روح اله سلیمی

جمعه 29 بهمن 1400 21:25
ترجمه
شب ها
چون شب فرا رسد یکی همچون ماه تابان و یکی گریان ویکی خندان است،،ای کاش شب هاهمه با عشق و جانانش در خوشی و خنده باشند

اما کسی هست که تنهایی را تنهاست با دلی پر خون شبگردی و بر احوال خودش گریه و زاری می کند که تا بلکه بتواند شبها را سر کند

رو به سمت صحرا می گیرد و خان چوپان را فریاد می زند
در اسمان به ماه نگاه می کند و ماه را صدا می زند که با من قدم بزن شبها (داشتان عاشقانه سارای و خان چوپان )


سپس رو به سمت کوه و تیشه زدن فرهاد می کند و می گوید اینقدر عاشقانه تیشه نزن ،می دانم که در نهایت در غم و تنهاییِ شبها جانت را خواهی داد

رو به کوه و بیابان می کند تا به مجنون که اینگونه والح و شیدا میگردد بگوید که لیلی نشسته بر محفلی در حال کوچ است پس تو نیز شبها با حزن و ناله بخوان

اواز و نوای اصلی و کرم را می خواند و حرف جدایی و غم را می گوید و از غم این حرفها شب چشم ها انقدر گریه میکند که از حال برود

باری در انتظار راهی می نشیند و با تمام حسرت حرفهایش را می زند ،،،تا بلکه شبها نیز همچون خونی که بجای اشک سرازیر می شود سرازیر شود و به سر اید

ای که طالع مرا رقم زدی، غم و محنتی که می کشم را می بینی رحمی بر این طالع من که شبها چون در اتش سوزان است تا بلکه خاموش شود

هر شب که از درد این عشق می نویسم دیوانم آتش می گیرد
پس چرا این غم که هر شب محفل بزم برپا می کند برای غمهای من به انتها نمی رسد

می بینی که چقدر خاطرات شیرین خسته و رنجورم کرده اند
پس کی می شود همچون من شب ها نیز از ازارم خسته رنجور گردد

شب ها که حال من را غم فرامی گیرد شروع به نوشتن شعر می کنم که شاید بر این احوال پر از غم و اندوه من دل شبها بسوزد و تمام شود


شبها صدای گریه ام را بلند میکنم به اسمانها برسد تا بلکه به ماه برسد با من یکی شود و یا به یار بی وفایم برسد که او هم مثل من شبها بیدار شود و یا اینکه او هم شبها چون من بسوزد. (ایهام )

با تشکر از سایت شعر نو
امیدوارم مورد پسندباشد