شب پر شرر

گذشته از زمان کمی دقایقی به پشت ِ در
نگاه می‌کنم به خود به راه ِ رفته پشت ِ سر

چه سال‌های بی کسی نبوده هم نفس مرا
که رفته از خیال ِ من شبانه‌های پُر شرر

و فکر می‌کنم چرا صبا نمی‌وزد ز مِهر
چرا غبار کوی او نگشته مثمر ِ ثمر؟

در انتظار دیدنش سفید گشته مردمک
مسافری ز سوی او نیاوَرَد کمی خبر

برای وصف ِ دلبرم نبوده‌ام جز این هنر
که گویم از خصال او به حرف ِ خوب ِ مختصر

نصیب کن مرا کمی نظر ، بغل ، وَ عطر ِ مو
سحر بیا به گوش من بخوان ترانه از قمر

فریما محمودی