شعرنو
دریا سرنوشت
کاغذی بودی و هرکس روی تو چیزی نوشت زندگی بی ترس دوزخ بعد می خواهی بهشت نیک و بد بودن به هرکس آنچه خواهد دشمنت تو زمین بودی که هرکس هر چه تخمی داده...
شعرنو
گرگ و میش
آنچه از غم می سرودم در نهایت خاک شد یادِ ایامی گرفت و راهی افلاک شد. گرد بادی از حقایق را به چشمانم بِزد خاک بر چشمان من اشکی نوشت؛ حکاک شد من به او...
شعرنو
عیدقربان
به مناسبت فرارسیدن عیدقربان،شعری تقدیم می گردد: عیدقربان وحی آمد،به ابراهیم سرببر،اسماعیل گفت: چشم،حتما لیک،نمی بره کاردتیز؛چرا؟ قدصدقت الرویا...
شعرنو
آغوش
همچو سربازی که از جنگ برگشته شوق آن دارم بِنَهم سر به خاک وطنم کاش بار دگر به آغوش تو بر میگشتم من غریبم، کِی رسانم خود را به وطنم؟
شعرنو
احساس من
برای سینه ات من یک بغل احساس می ریزم برای بوسه بارانت هزاران یاس می ریزم اگر قسمت شود یکدم شبی آرام من باشی میان دستهایم یک بغل الماس میریزم میان...
شعرنو
و چهل روز....
و چهل روز... وچهل روز گذشت چقدر سخت گذشت شب و روزم غم بود غصه و ماتم بود همه جا ها بودی تو بدید و نظرم حیف شد رفتی تو خاک عالم به سرم دل من فکر تو...
شعرنو
حس وصال
برگ پاییز تو باشی و خیابان دل من... آه از این خش خش رویایی هنگام وصال... بعد یک عمر تماشای نگاهت از دور... کل مفهوم زمان حک شده در لحظه ی حال....
شعرنو
چشمش
همچو حلاج که بوسید طناب دارش را من بی دل نیز بوسیدم هر دو چشمش را چونکه معراج را بر سر دار می دید حلاج حلاج وار بوسیدم هر دو چشمش را
شعرنو
با من باش
با من نباش شوخ طبع؛ حتی اگر یک تار مو برایم عزیز باشد. با من نکن بازی؛ حتی اگر من عروسکی باشم. با من نباش ترشرو؛ حتی اگر من دل آرزده ات کردم. با من...
شعرنو
قلب
ما قلب های ایستاده ای هستیم که بی خونی در ما جریان دارد به وسعت فصل... در کهیر زده ترین فعل زندگی را اگر تپش کنیم فاجعه ای خلق میشود بنام زیستن ما...
شعرنو
مزرعه‌ی متروکه
مزرعه‌ی متروکه سگی را دیدم عوعو کنان، از جمعی گریزان، رو به سوی تاریکی بود روان، دوان دوان. همه جا تاریک، سکوت، سکون. جز صدای عوعوی سگ، تک و توک...
شعرنو
(( مروارید))
(( مروارید )) واگذار امشب مرا سرنوشت به حال خود دست از سرم بردار خیال واهی خون گریستم تا سحر قطره قطره عشق را می برند همه مرا درون لنج آنسوی آب ها...
شعرنو
دلنوشته
و نگاهی که در آخر... میکشد افسارِ اجتماع کلماتی که ز تاریخ پر از آه، ترک خورده دلی برخیزد..
شعرنو
شعله‌ی نادانی
از شعله‌ی نادانی؛ پیوسته بلا خیزد از من که تو در آنی؛ پیوسته بلا خیزد پنهان شده در رنگیم؛ صد رنگ مسلمانی از رنگ مسلمانی؛ پیوسته بلا خیزد رنگی که خدا...
شعرنو
هَمِستِر
لمس انگشتان دستِ بی شمار رقصِ ناسوتی به پا کرده قمار با لب خندان به جای کِشت و کار کشتِ بی کِشتیم به کشتِ ابتکار دم و همدم ها که مشغولند فشار شاغل و...
شعرنو
غمار زندگی
به نام یکتا خالق هستی شرط می بندم سر زندگیم، زندگیم بعد تو بی معناست شرط می بندم سر زندگیم، زندگیم بعد تو بی رنگه شرط می بندم سر زندگیم، زندگیم بعد...
شعرنو
سفال
یار عزیز از تو مرا یک سئوال هست؟ آیا وصال یار برایم خیال هست؟ چون آب خوشگوار که محبوس کوزه هست جانم اسیر در قفسی از سفال هست خواهم سفال بشکنم اما...
شعرنو
رویای تو
در خواب به چشمم آی، تا چشم تو را بینم این بخت که خوابیده است ، در خواب تو را بینم
شعرنو
امام باقر
آنکه در صحنه پر درو و بلا حاضر بود بستر درد پدر مرگ عمو ناظر بود خردسالی که غم کرب وبلا یادش هست کشته زهر جفا سبط علی باقر بود احمد صحرایی کاش شهادت...
شعرنو
آرامش
گلی که به سبزه آراسته میشود بیش از گل بی سبزه خواسته میشود ارزش هر گل به رنگ و لعاب و بوی اوست از ارزش گل بوئیده شده،کی کاسته میشود
شعرنو
پس لرزه ها
زلزله ها خبرسازند اما نه تا وقتی که پس لرزه ها فریاد زده باشند لیلا مقدس
شعرنو
دلتنگ یار
ای پادشاه خوبان ،داد از غم تنهایی دل بی تو به جان آمد ،وقت است که باز آیی . حافظ گاهی...
شعرنو
سایه ها
سالها گذشت وهنوز پشت یک خط سیاه مانده ایم هنوز خطوط درهم سایه ها در وهم وگریز شبانه مان غلت می زند وما چه ساده به دورها خیره مانده ایم زهرا سادات...
شعرنو
کمال
مداحی اگر کمال خواهی وندر دو جهان جلال خواهی جز مدح علی مگو اگر تو از دست نبی مدال خواهی
شعرنو
تواَم
غیرتی دارم روی عشق تو لذتی دارد شعرمن سمت تو روی تو زلف تو جان من است شعرمن زانوزده به سمت تو
