گرگ و میش

آنچه از غم می سرودم در نهایت خاک شد یادِ ایامی گرفت و راهی افلاک شد. گرد بادی از حقایق را به چشمانم بِزد خاک بر چشمان من اشکی نوشت؛ حکاک شد من به او گفتم که ای خاکِ روایتگر، چرا دیدن حق و حقیقت...