ناسپاس

هر بار محکم تر مرا انکار کردی
کوه عذابی بر سرم آوار کردی

گقتم خدایی می کنی در روح و جانم
مومن شدی هر بار و استغفار کردی

آجر به آجر خاطرات کهنه مان را
با رفتنت دور و برم دیوار کردی


درد تو در اعماق قلبم بوده یک عمر
با هر نفس این خفته را بیدار کردی

محتاج لبخند تو بودم ، اخم کردی
گفتم نکن دوری ولی هر بار ،کردی

تا از مسیر رفته ، سمتت برنگردم
قلب مرا از عشق هم بیزار کردی

دنبال خود من را به هر سمتی کشیدی
تا هر دومان را پیش مردم خوار کردی

این ناسپاسی نیست ؟ اخر عشق را هم
کالای تیپا خورده ی بازار کردی