16-03-1403 شعرنو شعرنو

شکارگاه

درشکارگاه چشم هایت بانیزه تیزنگاهت دلم جراحت برداشته شعرم نیم خیز شده در کمین تیرهای بی امانت جوانیم نشسته سالهاست زخم روی زخم می شمارد... . تقدیم...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

چراغ خانه

مادر مادر چراغ خانه‌ام تو بودی مادر می میخانه ام تو بودی مادر گل یکدانه ام تو بودی دلگرمی کاشانه ام تو بودی مادر ز بعدت خاک غم به سر شد زار و غریب و...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

بدون انتها

بی قرارم و قرار وجود خویش در این دیار نمی‌یابم باز از مسیر هزار بار رفته، می‌روم خانه را نمی‌یابم گویی در غربتم اما در مرز وطن خویش هرچه می گردم اهل...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

یک دقیقه یک عمر

اساس مساله این است زمان و حسرت انسان در امتداد مسیری به سمت نقطه پایان نگاهی از سر افسوس به چهره ها به تصاویر به سرخوشی وصال و به بی قراری هجران به...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

فیتیله

پاک کن فیتیله گر بد نوشت

16-03-1403 شعرنو شعرنو

دریچه ای رو به نور

دریچه ای رو به نور............... رمزیست ما بین کلمه نور و تاریکی افسوس که ندیدم کاتبی درستکار که قلمی بزند برای گشایش این رمز گاهی به یاد گهواره...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

کلام آخر

آدم نمی‌شوم سیب لب‌هایت را گاز باید زد یکشنبه 22 اسفند 1395

16-03-1403 شعرنو شعرنو

کـشـاکـش ( غـزل )

کیفْ‌کوکی و خوش اَر زِ زمین خوردن رویَم بــردار ؛ دگــر پـای خــود از زیــر گـلــویــم آن حـرمـت چند سالـه میان من و تو بـود .. ریـخـتــه شـد و آب...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

ماه

ما خیره به ماهیم از شام تا پگاه کاری چه توان کرد ما هیچ ما نگاه

16-03-1403 شعرنو شعرنو

مکتب عاشقان

شیرین من تلخی مکن جانم دگر بر لب رسید نبض ام به شدت میزند ،گرما و هرم تب رسید نخل تنم زین هرم عشق سر تا به پا در آتش است هر گز ندیده هیچکس در ماه دی...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

داستان کوتاه 2

گوسفندِ اعظم خطاب به زیردستانش فریاد‌زنان گفت: رهایش کنید احمقها، او از خودمان است، نمی‌بینید برگِ زمان را نشخوار می‌کند؟ برای قربانی کردن به دنبالِ...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

از عشق سخن بگو

از عشق بگو و تماشا کن درختِ جنگلِ اندوه سبز خواهد شد میانِ خواب‌های مبهم و کوتاه دوباره واژه‌ی آغاز خواهد رُست چقدر کوچک و ناچیز خواهد بود تمامِ...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

دلتنگ

می‌روم من تو بمان با غمِ دلتنگ شدن تو ببین هیچ ندارد به خدا سنگ شدن به تکاپوی تو با خویش بهارم که شود چو رسد فصل خزان فایده برگ شدن؟ گر به تقدیر من...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

رُز سـپـیـد عــشــق

رُز سـپـید من ؛ بیا پیوسته با دل همراز شـوی در گـلـدان کنار حوض خانه برایم طـنـاز شـوی رُز سـپـید ؛ بمان با من همهٔ فصل بهار عـشـق چون بوسهٔ شمیم...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

پیراهن کور

گفتی از دور عاشق باشیم باورکن این رسم عاشقی نیست از دور عاشقی کورت می‌کند پیراهن‌ها همیشه شفابخش نیستند 1401 02 10

16-03-1403 شعرنو شعرنو

عشقت

بیا ای دلبر مهوش کجایی ؟ زده عقشت به دل آتش کجایی ؟ غمت گشته چو تیغی بر گلویم قفس خونت رسید مرگش کجایی ؟ شاعر:حسین جلایری قفس خون

16-03-1403 شعرنو شعرنو

هر صبح

هر صبح که خیزم از خواب با اه و ناله خیزم افسوس خورم که از دست رفت روز دیگر از ما ترسم که روز دیگر از خواب نه خیزم هر گز تا که نفیر سرایند گویند ز...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

دردِ زایش

ای مردمان ای دیدگان اندر هوایِ عاشقی در نیستی زاییده‌ام زایشِ قهر‌آلود ز غم تولدِ مرگی در شکم هست شاخِ من بی‌کلاه در نیستی زاییده‌ام این بار دمی...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

آخرین سرباز

آخرین سرباز آخرین سرباز این خطم، پس از بمباران دشمن نگاه به جسد همرزم، که آن بی‌شرفا کشتن سرم سوت می‌کشه هردم، صدای ناله از پشتم تفنگم...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

پدر روح عشق

پدر پدر ای روح عشق و بردباری پدر ای چشمه پرهیزگاری پدر ای موج طوفان زای جانم ز چه پنهان شدی از دیدگانم پدر سجاده تو قبله‌گاهم پدر حرف و حدیثت...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

در انتهای تماشا

در انزوای حقایق، تهِ خیال‌گرایی رسیده‌ایم به سرشاخه‌های کال‌گرایی کنار هر که نشستیم، مسخ و منجمد و مات نگاه، دوخته‌ بر قله‌ی کمال‌گرایی همیشه...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

گله کم کن

ز ابرها گله کم کن ببار تا که بدانی همیشه گریه میان کویر خسته چه سخت است یکی به تاخت دویده یکی به خنده لمیده رسیده و نرسیده، تمام حاصلِ بخت است بدان...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

دیر می‌شود

تا به خود آیی زود دیر می‌شود عاشق بی‌تاب زودپیر می‌شود غزل خوانی و آرزوی رسید بهار چنان مست می‌کند خزان می‌شود تب و تاب قلب و برق دیده گان به یک پلک...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

همسفر

من به مستی عشق تو می سوزم تو نظر خواهی کرد غم تو باغم عشق خود می دوزم تو حذر خواهی کرد هر عهدی که بادیدن تو چشم دلم هم پیمانه نه شد جان دل تو مرابا...

16-03-1403 شعرنو شعرنو

سینه‌ی پرنده

یادم نمی آید کسی اشک‌هایم را پاک کرده باشد جز دم استیم یادم نمی آید کسی شکسته‌هایم را بند زده باشد جز جسارتم برای قوی بودنم دست زدند بی آن که بفهمند...